/
Tags: broń
Year: 1963
Text
MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ
Uzbr. 597/62
PRZECIWPANCERNY POCISK
KIEROWANY 3M6
OPIS I UŻYTKOWANIE
WYDAWNICTWO MINISTERSTWA OBRONY NARODOWEJ
1963
Warszawa, dnia 21 grudnia 1962 r.
ZARZĄDZENIE nr 00216/Uzbr.
Zatwierdzam i wprowadzam do użytku instrukcję „Prze-
ciwpancerny pocisk kierowany 3M6 — Opis i użytkowanie".
SZEF DEPARTAMENTU UZBROJENIA
płk mgr inż. Władysław JEŻAK
Wojskowe Zakłady Graficzne. Zam. 204/S
ARKUSZ POPRAWEK
do wydawnictwa Uzbr. 597/62
Wiersz
Str. od góry od dołu Jest Powinno być
14 19 25 28 42 43 56 2 5 2 poz. rys. 12 12 4 i 3 13 20' poz. n 1 — zapalnik ZMGK Rys. 9. Ładunek kumulacyjny ze stykami 16... styków 16 w nim (rozdz. II, pkt. 15). zawleczki... zawleczki... 58 3Ja2I 11 — komora nr 1 1 — zapalnik EMGK Rys. 9. Głowica kumulacyjna ze złączami 16... złączy 16 w niej (rozdz. III, pkt 15). chwytki... chwytki... 3 Ja 11 II — komora nr 2
Warszawa, dnia 21 grudnia 1962 r.
Wojskowe Zakłady Graficzne. Zam. 204/S
TREŚĆ
str.
Wskazówki ogólne................................................ 5
Rozdział I — Wiadomości ogólne............................ 6
1. Przeznaczenie i własności bojowe przeciwpancernego po-
cisku kierowanego......................................... 6
2. Dane taktyczno-techniczne przeciwpancernego pocisku
kierowanego 3M6........................................... 6
3. Krótka charakterystyka budowy pocisku................. 7
4. Numeracja i oznaczenia części ....... 10
Rozdział II — Budowa pocisku............................... 13
5. Budowa głowicy pocisku..................................13
6. Budowa kadłuba pocisku..................................19
7. Działanie aparatury pocisku podczas startu i na torze lotu 28
8. Malowanie, znakowanie, cechowanie i opakowanie po-
cisku i jego części.......................................31
9. Części zapasowe, narzędzia i przybory (ZIP) .... 38
Ro z d z i a ł III — Instrukcja o przewożeniu i obsługiwaniu pocis-
ków przechowywanych w oddziałach...................... 39
10. Ogólne wskazówki dotyczące obchodzenia się z pociska-
mi w oddziałach........................................... 39
11. Podstawowe wskazówki dotyczące zasad zachowania bez-
pieczeństwa podczas obsługiwania pocisków .... 40
12. Przewożenie pocisków w oddziałach.....................41
13. Przegląd pocisków i sprawdzanie działania aparatury po-
kładowej ..................................................42
14. Przechowywanie pocisków w oddziałach..................50
15. Wykaz prac okresowych przeprowadzanych podczas prze-
chowywania i użytkowania pocisków..........................52
16. Wskazówki dotyczące wypełniania książki pocisku . . 54
Załącznik:
Wykaz części zapasowych i narzędzi na 100 pocisków . 57
WSKAZÓWKI OGÓLNE
Niniejszy opis budowy i użytkowania jest częścią opisu
ogólnego, w skład którego oprócz niniejszej instrukcji wcho-
dzi także opis budowy układu kierowania pociskiem 3M6
oraz opis wyrzutni 2P26 i 2P27.
W niniejszej instrukcji podano opis budowy i zasady dzia-
łania pocisku kierowanego 3M6. Opis budowy i zasady dzia-
łania aparatury kierowania pocisku 3M6 podano w instrukcji
„Układ kierowania pocisku 3M6 — Opis budowy i działanie".
W niniejszej instrukcji podano (także zasady użytkowania
pocisku, dotyczące przewożenia pocisków, magazynowania,
przeprowadzania kontroli okresowych podczas magazynowa-
nia i usuwania uszkodzeń.
Użycie pocisku w warunkach bojowych tj. przygotowanie
pocisku do startu, wystrzelenie, kierowanie pociskiem w lo-
cie itd. odnoszące się do wyrzutni 2P26 i 2P27 podano odpo-
wiednio w instrukcjach „Wyrzutnia 2P26. Opis i użytkowa-
nie" i „Wyrzutnia 2P27 — Opis i użytkowanie".
Rozdział I
WIADOMOŚCI OGÓLNE
1. Przeznaczenie i własności bojowe przeciwpancernego
pocisku kierowanego
Pocisk kierowany 3M6 (rys. 1) jest przeznaczony do zwal-
czania opancerzonych celów stałych i ruchomych, znajdują-
cych się na odległości do 2000 m.
Pocisk kierowany 3M6 ma wysokie właściwości bojowe,
dobrą przebijalność pancerza, niezawodność działania, oraz
jest wystarczająco prosty w obsłudze i użyciu.
Strzelanie pociskami 3M6 prowadzi się z wyrzutni 2P26
i 2P27. Pociskiem kieruje się za pomocą linii przesyłowej, ce-
lownika optycznego i pulpitu operatora, bezpośrednio z wy-
rzutni lub spoza wyrzutni za pomocą wynośnego pulpitu ope-
ratora i lornetki BPSz-8.
2. Dane taktyczno-techniczne przeciwpancernego pocisku
kierowanego 3M6
1) Odległość maksymalna kierowanego lotu pocisku 2000 m
2) Odległość minimalna kierowanego
lotu pocisku 600 m
3) Przeciętna prędkość pocisku 110 m/sek
4) Przebijalność pancerza:
— pod kątem prostym .... nie mniej niż
300 mm
— pod kątem 60° względem normal-
nej do pancerza me mniej niz
150 mm
5) Ciężar pocisku 24 kG
6) Kaliber pocisku 136 mm
7) Długość pocisku 1150 mm
8) Rozpiętość płatów 750 mm
6
9) System kierowania..............ręczny z przewo-
dową linią prze-
syłową; napro-
wadzanie na
cel — metodą
trzech punktów
10) Ciężar opakowania z pociskiem . 65 kG
11) Gabaryty opakowania:
— długość...................... 990 mm
— szerokość.................710 mm
— wysokość ...... 740 mm
3. Krótka charakterystyka budowy pocisku
Pocisk kierowany 3M6 (rys. 1-3) jest zbudowany według
układu aerodynamicznego, w którym na powierzchniach noś-
nych krzyżowo rozmieszczonych płatów wytwarza się siła
kierująca.
W takim układzie aerodynamicznym- płat jest przeznaczony
nie tylko do wytwarzania siły nośnej, lecz również do wy-
twarzania siły sterującej (tzn. płaszczyzny nośne i sterujące
pokrywają nawzajem).
Zespół giroskopowy stabilizuje przechylenie (rys. 4 i 5) po-
cisku w czasie lotu, przesyłając impulsy sterujące do elektro-
magnesów interceptorów obrotu 14. których płytki 17 wysu-
wają się w kierunku obrotu pocisku.
Do nadawania pociskowi odpowiedniego odchylenia (w
płaszczyźnie poziomej) i pochylenia (w płaszczyźnie piono-
wej) służą elektromagnesy 13 interceptorów, pracujące w
układzie drgającym (częstotliwość drgań 10 Hz) i wprawiają-
ce w ruch drgający jpłytki 18 interceptorów.
W głowicy pocisku znajduje się ładunek kumulacyjny
i zapalnik głowicowy natychmiastowego działania z zapłonem
elektrycznym, zapewniającym uzbrojenie zapalnika na od-
ległości od 70 'do 200 m.
Pocisk kierowany 3M6 składa się z dwu zasadniczych
części:
— głowicy pocisku I z zapalnikiem i ładunkiem kumula-
cyjnym;
— kadłuba pocisku II z aparaturą pokładową, prochowymi
silnikami rakietowymi i smugaczami.
Głowica 2 pocisku stanowi niezależny, łatwy do zdjęcia
zespół, w którym zamocowana jest głowica kumulacyjna
z zapalnikiem 1. W kadłubie głowicy jest zainstalowany dwu-
żyłowy przewód zapalnika, który przez styki 3 łączy się
7
Rys. 1. Widok ogólny pocisku
z obwodem elektrycznym zapalnika, znajdującym się w prze-
dziale aparatury pokładowej kadłuba pocisku.
Kadłub pocisku składa się z przedziału aparatury pokłado-
wej i przedziału napędowego. W przedziale aparatury pokła-
dowej jest umieszczona część aparatury pokładowej tj. zespół
kierowania 7, szpule 5 przewodu kierowania i źródło prądu
elektrycznego — bateria T-70M 4.
8
Rys. 2. Widok ogólny pocisku (przekrój)
Wewnątrz przedziału napędowego znajdują się prochowe
silniki rakietowe (układ napędowy) 9, które przymocowuje
się pierścieniem 8 i czterema wkrętami 10.
Na płytach są zamocowane cztery interceptory odchylenia
i pochylenia (kierowania) 10 (rys. 11) i dwa interceptory obro-
tu 8, stabilizujące pocisk w locie. Na końcach poziomo zamo-
9
Rys. 3. Zasadnicze zespoły pocisku:
1 — ładunek kumulacyjny; 2 — pierścień oporowy ładunku kumulacyjnego; 3 — płat
poziomy; 4 — zapalnik; 5 — kadłub głowicy; 6 — kadłub przedziału aparatury pokłado-
wej; 7 — przedział napędowy; fi — źródło zasilania; 9 — zespół kierowamia; 10 — inter-
ceptory (przerywacze strumienia); 11 — rdzeń szpuli; 12 — szpule 2 przewodami; 13 —
ładunek zasadniczy; 14 — ładunek zapalający; 15 — zapłonnik; W — ładunek startowy;
17 — ukląkł napędowy
cowanych płatów są przykręcone wkrętami 16 (rys. 5) smu-
gacze 21.
Głowicę z kadłubem pocisku łączy się za pomocą błyska-
wicznych zatrzasków sprężynowych 12 (rys. 4), a przedział
aparatury pokładowej z przedziałem napędowym — za po-
mocą wkrętów 11.
Połączenie elektryczne między pociskiem, znajdującym się
na prowadnicy wyrzutni, a aparaturą naziemną uzyskuje się
przez gniazdo 6 złącza pokładowego, wtyki śrubowe 19
(rys. 12) i łącza elektryczne 19 (rys. 5).
W czasie przewożenia pocisku w opakowaniu wolne koń-
ce łączy elektrycznych 19 (rys. 5) przyczepia się chwytkami
20 do płatów pionowych.
4. Numeracja i oznaczenia części
Pocisk kierowany jest oznaczony indeksem 3M6, zapalnik
EMGK — indeksem 3E5, głowica kumulacyjna — indeksem
3N13, smugacz T-17 — indeksem 4Ł7, opakowanie pocisku—-
10
indeksem 3Jall, a układ kierowania pocisku — indeksem
9S41.
Indeksy naniesiono na ważniejsze części celem określenia
ich przynależności. Części z indeksem 3M6 należą do pocisku,
a części z indeksami 3E5, 3N13 itd. należą do poszczególnych
zespołów pocisku.
Pocisk 3M6 składa się z odrębnych części, jak np. prze-
działu aparatury pokładowej, układu napędowego itd. Te od-
rębne części składają się z tak zwanych zespołów montażo-
wych (zespołów) oznaczonych w rysunkach skrótem zsp.
Każdy zespół montażowy ma swój numer. Na przykład
przedział nr 1 oznaczono zsp.01, kadłub przedziału napędowe-
go — zsp.03, ładunek kruszący — zsp.5 itd.
Każdy zespół montażowy składa się z poszczególnych ze-
społów i części, które mają swój numer porządkowy w ra-
mach odpowiedniego zespołu montażowego. Na przykład:
płat — zespół 7 — wchodzący w skład trzeciego zespołu mon-
tażowego, ma według rysunku numer zsp.03-7, wspornik —
część 38, wchodząca w skład drugiego zespołu montażowe-
go — ma według rysunku numer 02-38. Na pełne oznaczenie
części i zespołów montażowych składają się: numer i indeks
(pocisku lub jego części składowych), na przykład zsp.01/3M6
lub zsp.5/3N13.
Pełnym oznaczeniem pocisku jest zsp.00/3M6.
Części składowe układu kierowania są oznaczone według
umownego dziesiętnego systemu podziału (klasyfikacja dzie-
siętna), zgodnie z którym rysunki i części oznacza się umow-
nymi symbolami zawierającymi dziewięć znaków. Na przy-
kład przedział aparatury pokładowej ma wg rysunku numer
BK.2.339.007, interceptor obrotu — BK.3.254.091, źródło prą-
du — bateria T-70M — FSz.3.509.089 itd.
Litery BK i FSz są to znaki zakładu produkującego apara-
turę. W umownym symbolu pierwsze cztery cyfry są podane
wg klasyfikacji dziesiętnej, a ostatnie trzy oznaczają kolejny
numer rejestracyjny zespołu, części lub przyrządu. Na przy-
kład symbol BK.2.339.007 (przedział aparatury pokładowej)
oznacza: BK — znak zakładu, 2.339 — zespół pokładowy ukła-
du kierowania, 007 — kolejny numer rejestracyjny. Symbol
BK.4.859.019 (szpula) oznacza: BK — znak charakteryzujący
zakład, 3.859 — szpula łącząca, 019 — kolejny numer rejestra-
cyjny.
Szereg części wchodzących w skład pocisku wykorzystuje
się także do innych wyrobów i dlatego takie części nie są
oznaczone według dziesiętnego systemu podziału.
41
Części nie mianowane w układzie dziesiętnym mają swoje
oznaczenia w rysunkach, na przykład: wkręt sklasyfikowany
w grupie części nie mianowanych oznacza się symbolem
A51062-317. Według tej klasyfikacji litera A i pięć następują-
cych po niej cyfr jest charakterystyką części, a cyfry nastę-
pujące po myślniku — numerem porządkowym w granicach
podziału.1
Części w rysunkach poglądowych niniejszej instrukcji
oznaczono dla wygody dowolnymi cyframi, a w opisie tych
rysunków podano w nawiasach numery części i zespołów
montażowych według rysunku konstrukcyjnego.
W tekście niniejszej instrukcji narzędzia są oznaczone nu-
merem według rysunku kontrukcyjnego. Na przykład: wkrę-
tak specjalny ma numer 51-3, sprawdzian do regulacji za-
trzasków — 51-6 itp.
Poszczególne elementy części, jak występy, podcięcia,
otwory itp. oznaczono małymi literami alfabetu łacińskiego’
o, b, c, itd.
W celu wskazania położenia danego mechanizmu lub da-
nej powierzchni użyto w tekście słów: „Z prawej strony",
„Z lewej strony", „Z przodu", ,,z tyłu". W odniesieniu do
pocisku określenia „z prawej strony", „z lewej strony",
,,z przodu", „z tyłu” wskazują położenie względem kierunku
strzelania.
Na kadłubie pocisku znajduje się numer zakładowy po-
cisku. W korespondencji z organami zaopatrzenia służby
uzbrojenia należy podawać indeksy i numery części i zespo-
łów według rysunków kontrakcyjnych oraz pełny numer za-
kładowy pocisku i numer składnicy scalającej pocisk.
Rozdział II
BUDOWA POCISKU
5. Budowa głowicy pocisku
Głowica pocisku (rys. 6) składa się z przedziału nr 1 I, za-
palnika EMGK 1 i głowicy kumulacyjnej 4.
Przedział nr 1 jest wykonany ze spawanych części wytła-
czanych i składa się z kadłuba 3, tulejki 2 ze stykami, pier-
ścienia oporowego 6 i pierścienia 7.
Zapalnik wkręca się w nagwintowany otwór tulejki ze
stykami.
Wewnątrz kadłuba przedziału nr 1 w miejscu przenikania
powierzchni cylindrycznej z powierzchnią stożkową głowicy,
znajduje się gniazdo pierścieniowe b, które swą powierzchnią
czołową podpiera głowicę kumulacyjną.
Na zewnątrz tylnej części kadłuba przedziału nr 1 jest
pierścień ustalający e służący do połączenia stykowego gło-
wicy z kadłubem pocisku oraz są dwa zaczepy 5, które wraz
z zatrzaskami umieszczonymi na przedziale aparaturowym
umocowują głowicę. Poza tym na powierzchni zewnętrznej
pierścienia ustalającego e jest wytoczony rowek c, do którego
wkłada się pierścień uszczelniający 8 hermetyzujący połącze-
nie głowicy z kadłubem pocisku. Wewnątrz części tylnej ka-
dłuba przedziału nr 1 jest wytoczenie d osiujące pierścień
oporowy 6 i część nagwintowana, która wraz z pierścieniem
oporowym i pierścieniem 7 zamocowuje głowicę kumulacyjną
w kadłubie.
Położenie pierścienia oporowego 6 określa ustalacz 9. Na
pierścieniu oporowym są zamocowane dwa styki II.
W czasie zakładania głowicy kumulacyjnej przymocowu-
je się wkrętem 10 do wspornika ze stykami 11 dwa przewody
a idące od tulejki 2 ze stykami.
W czasie łączenia głowicy z kadłubem pocisku styki te
łączą się przegubowo ze stykami 3 umieszczonymi na źródle
prądu — baterii T-70M, do których są przyłączone przewody
obwodu uzbrojenia elektrycznego zapalnika.
13
7^vtn^\b — 5,ni“d<> Pierścieniowe; c — rowek;
ZMGK (3E5); 2 — tulejka ze stykami (zsp.01-5); 3 — ’
Rys. 6, Głowica pocisku:
c-- —r" r “ •«>'•;«* łk styitami j — kadłub przedziału n^ 1 “/‘“‘“M'7’. "T przedział nr 1 (zsp.OiJ; 1 — zapalnik
f - pierścień oporowy (zsp.01-7), 7 _ pierścień (OI-ISJ; 8 - plerścleń uszczelnlailcy fOlll? f3N13,( 5 ~ zaczcP '0,^!
ii - styk (ZSP.OI.V; i2'_ pkrśejeń Siniałybykowy ’° “ W1"ęt (A?10G2-287J;
cn
Rys. 7. Zapalnik EMGK:
f ' ' 24 __ tulejka (21); 25 — podkładka uszczelniająca (30); 26 — zawleczka z tasiemką (40, 41)
Zapalnik EMGK (rys. 7) — głowicowy, mechaniczny, z za-
płonem elektrycznym, natychmiastowego działania, uzbraja-
jący się na pewnej odległości. Uzbrojenie się zapalnika na-
stępuje na odległości 70—200 m od wyrzutni. Sposób znako-
wania zapalnika podano na rys. 8.
Morko zapalnika,
zakład,
porlia i rok
eluboracji.
Rys. 8. Znakowanie zapalnika
Budowa zapalnika. W skład zapalnika wchodzą następujące
zespoły i mechanizmy:
— zespół mechanizmu uderzeniowego;
— mechanizm zabezpieczająco-uzbrajający;
— zespół uzbrojenia odległościowego ze spłonkami elek-
trycznymi;
— układ styków;
— układ pobudzający.
Zespół mechanizmu uderzeniowego służy
do nakłuwania spłonki pobudzającej 9 (rys. 7), znajdującej
się w obsadzie 13 w momencie uderzenia pocisku w prze-
szkodę. Składa się on z tłoczka 3 mającego główkę ząbkowa-
ną, obsady 4 iglicy, trzona 6 iglicy i iglicy 8.
Mechanizm uderzeniowy jest utrzymywany w kadłubie 7
w położeniu górnym przez sprężynę zabezpieczającą 5.
Mechanizm zabezpieczająco-uzbrajający
służy do zabezpieczania zapalnika podczas obsługi oraz do
niezawodnego uzbrojenia go na torze lotu po upływie czasu
potrzebnego do uzbrojenia na określonej odległości. Składa
się on z obsady 13 spłonki pobudzającej z umieszczoną wew-
nątrz spłonką pobudzającą 9 i sprężyny obsady 10.
16
W obsadzie jest umieszczony poza tym rygiel 21 ze spręży-
ną 20 rygla. Obsadę spłonki pobudzającej w położeniu wyj-
ściowym utrzymuje kulka. Kulka opiera się o rygiel 14 ze-
społu uzbrojenia odległościowego.
Zespó'ł uzbrojenia od 1 eig ł\o ś ci o w e g o ze
spłonkami elektrycznymi składa się z: dwu spłonek elektrycz-
nych 23 umieszczonych w tulejkach 24, zespołu opóźniacza
i ładunku zapalającego. W zespole opóźniacza jest tulejka
z zaprasowaną w niej wolno palącą się masą. Ładunek zapa-
lający składa się z miseczki 12, w którą zaprasowano mate-
riał wybuchowy inicjujący (flegmatyzowany TNRO’). Zespół
uzbrojenia odległościowego służy do uzbrojenia zapalnika na
torze lotu w odległości 70 — 200 m od wyrzutni.
Spłonki elektryczne 23 służą do zapalania opóźniacza ze-
społu uzbrojenia odległościowego. Każda spłonka elektrycz-
na ma mostek żarzenia o oporności wynoszącej 2,5 — 4,5 U.
Spłonki elektryczne są połączone równolegle, a oporność su-
maryczna dwóch mostków żarzenia wynosi 1,25 — 2,25
Spłonki elektryczne są bezpieczne przy przechodzeniu przez
nie prądu elektrycznego o natężeniu mniejszym niż 50 mA
i pewnie działają po przepuszczeniu przez nie prądu o natę-
żeniu 0,5 A.
Układ styków zapewnia obwodowi elektrycznemu
zapalnika styk z obwodami startowymi pocisku. Jeden styk
uzyskuje się przez gwint pomiędzy kadłubem 7 (rys. ?) a tu-
lejką 2 ze stykami (rys. 6) głowicy pocisku. Drugi styk uzy-
skuje się przez sprężyny styków 19 (rys. 7) umieszczone na
dolnej powierzchni czołowej zapalnika i pierścień stykowy 13
(rys. 6) głowicy pocisku.
Układ pobudzający służy do zapalenia spłonki
pobudzającej K-l umieszczonej w dennej części głowicy ku-
mulacyjnej.
Układ pobudzający składa się ze spłonki pobudzającej 9
(rys. 7) umieszczonej w obsadzie 13, tetrylowego ładunku
pośredniego 15 zaprasowanego w przykrytą kapturkiem 17
tulejkę (obsadę) 11 i pobudzacza pentrytowego (TEN) 18.
Kapturek 1 — zdejmowany przed strzałem — chroni
przeponę 2 przed uszkodzeniem podczas obsługiwania po-
cisku.
Podczas obsługiwania pocisku spłonka pobudzająca 9 jest
oddalona od iglicy 8 dzięki ryglowaniu kulką obsady spłonki
pobudzającej 13.
Rygiel, utrzymywany w tulejce 11 przez nakrętkę z denkiem
* Flegmatyzowany bituminem 2, 4, 6 — trójnitrorezorcynian ołowiu.
1 — Przeciwpancerny pocisk
17
grubości 0,4 mm, zapobiega wypchnięciu'kulki, a zatem i prze-
mieszczeniu się suwaka.
Działanie zapalnika. W momencie odpalenia i podczas ru-
chu pocisku po prowadnicy wyrzutni zamyka się styk wy-
łącznika miniaturowego, znajdującego na prowadnicy, a ob-
wód elektryczny zapalnika przyłącza się do naziemnego
źródła zasilania, po czym w zapalniku zapalają się spłonki
elektryczne 23. Strumień ognia spłonek elektrycznych zapala
masę pirotechniczną w tulejce 16 zespołu uzbrojenia odleg-
łościowego.
W momencie zejścia pocisku z prowadnicy zapala się w
zespole uzbrojenia odległościowego opóźniacz wprasowany
w tulejkę 16, po czym zapala się zaprasowany ładunek wybu-
chowy TNRO, od którego wybuchu zostaje wypchnięte denko
we wkrętce 22, a rygiel 14 wpada w rozszerzenie kadłuba 7.
Pcd wpływem działania sprężyny 10 obsady obsada 13
spłonki pobudzającej swoim ślizgiem wpycha kulkę do uwol-
nionego przewodu tulejki 11 i ustawia spłonkę pobudzającą 9
na wprost, iglicy 8.
Rygiel 21 wchodzi pod działaniem sprężyny 20 rygla w ro-
wek tulejki 11 i zapobiega cofnięciu się obsady. Zapalnik
uzbroił się. Zadziałaniu zapalnika na torze lotu zapobiega
sprężyna 5 podtrzymująca mechanizm uderzeniowy w gór-
nym skrajnym położeniu.
W momencie zetknięcia się zapalnika z przeszkodą iglica
mechanizmu uderzeniowego nakłuwa spłonkę pobudzającą 9.
Wybuch spłonki pobudzającej 9 wywołuje w tulejce 11 deto-
nację ładunku pośredniego 15, od którego detonuje pobudzacz
18, powodując zadziałanie materiału wybuchowego w głowi-
cy kumulacyjnej.
W przypadku nieprawidłowego lotu i upadku pocisku
w pobliżu wyrzutni lub w przypadku zatrzymania się pocisku
na prowadnicy głowica nie wybuchnie, ponieważ w pierw-
szym przypadku zaklinuje się obsada spłonki pobudzającej 13
mechanizmu uderzeniowego, a w drugim sprężyna 5 będzie
utrzymywać mechanizm uderzeniowy w skrajnym górnym
położeniu.
Głowica kumulacyjna 3N13 (rys. 9) składa się z kadłu-
ba 4 wykonanego ze stopu lekkiego z wkładką stalową 9,
z miedzianej stożkowej wkładki kumulacyjnej 3, osłony stoż-
kowej (stożka zabezpieczającego) 2 i nakrętki 1.
Kadłub jest wypełniony kruszącym materiałem wybucho-
wym 5 oznaczonym symbolem A-IX-1*. W dennej części ka-
* Flegmatyzowany heksogen.
18
dłuba jest umieszczony pobudzacz tetrylowy 8, soczewka bez-
władnościowa 6 (bezwładnik) i tulejka 7 ze spłonką pobudza-
jącą K-l.
Działanie głowicy kumulacyjnej. W momencie zetknięcia
się z pancerzem zadziaływa zapalnik i poprzez spłonkę po-
budzającą K-l powoduje zadziałanie pobudzacza tetrylowego
8, a od niego i reszty materiału wybuchowego znajdującego
się w kadłubie. Wydrążenie stożkowe w materiale wybucho-
wym skupia energię wybuchu i skierowuje ją w stronę pan-
cerza w postaci zbieżnego strumienia metalu wkładki kumu-
lacyjnej, zapewniając w ten sposób pociskowi duże przebicie
pancerza.
Rys. 9. Ładunek kumulacyjny 3N13:
1 — nakrętka dociskowe (12); 2 — stożek zabezpieczający (11); 3 — wkładka kumulacyj-
na (6); 4 — kadłub (zsp.6); 5 — materiał kruszący (1 i zsp.3); 6 — soczewka (bezwład-
nik) (4); 7 — tulejka ze spłonką (zsp.1); 8 — pobudzacz (2); 9 — wkładka stalowa (10)
6. Budowa kadłuba pocisku
W skład kadłuba pocisku II (rys. 4) wchodzi przedział apa-
ratury pokładowej i przedział napędowy z płatami poziomymi
i pionowymi. Na końcach poziomo przymocowanych do ka-
dłuba płatów są przymocowane dwa smugacze.
Przedział aparatury pokładowej (rys. 10) jest przeznaczony
do umieszczenia w nim aparatury pokładowej. Składa się on
z kadłuba I i części pokładowej aparatury kierowania, w któ-
19
rej skład wchodzi źródło prądu — bateria T-70M 3, dwie szpu-
le 14 z przewodami i zespół kierowania 5.
Kadłub przedziału aparatury jest wykonany z wytła-
czanej i spawanej rury z przynitowanymi kołnierzami do za-
mocowania szpul 14. Na występach f przedniej części rury
są zamocowane zatrzaski sprężynowe, składające się z owie-
wek 24 ze sprężyną, tulejki 22 i sworznia 23 z zaczepem.
Podczas zamykania się zatrzasku oś 21 wchodzi w rowek
zaczepu głowicy i siłą ściśniętej sprężyny dociska głowicę
pocisku do powierzchni czołowej przedziału aparatury pokła-
dowej. W położeniu zamkniętym rowki owiewki 24 zazębiają
się z występami wspornika e, zapewniając sztywne połącze-
nie głowicy z kadłubem pocisku. Siłę docisku głowicy pocisku
do przedziału aparatury pokładowej reguluje się przez prze-
sunięcie sworznia 23 i równoczesny obrót tulejki 22. Po re-
gulacji tulejkę 22 unieruchamia się wkrętem 20.
Do wytoczonej części rury wkłada się źródło prądu — ba-
terie T-70M. Położenie baterii ustala ustalacz 2.
Gardziel każdej szpuli 14 wystaje z kadłuba przez otwór g,
w którego podtoczeniu pierścieniowym znajduje się pierścień
uszczelniający 13.
Po złożeniu pocisku nakręca się na końcówki szpul wtyki
śrubowe łącza elektrycznego 19 (rys. 5). Za pomocą wspor-
ników 15 (rys. 10) mocuje się w przedziale aparatury pokła-
dowej szpule z przewodami.
Wewnątrz tylnej części rury jest pięć otworów promienio-
wych. Na czterech występach a znajdują się tulejki 18 z na-
gwintowanymi otworami służące do połączenia przedziału
aparatury pokładowej z przedziałem napędowym, nagwinto-
wane otwory c do zamocowania pokrywy 12 przedziału apa-
ratury pokładowej i ustalacz 19 określający wzajemne po-
łożenie przedziału aparatury pokładowej i przedziału napę-
dowego.
W piątym występie b jest promieniowe przechodzące na
wylot stopniowe wytoczenie, w którym jest umieszczony tło-
czek do unieruchamiania giroskopu; składa się on z popy-
chacza 10, sprężyny 9 i tulejki 8. Wytoczenie dla tłoczka jest
z zewnątrz zamknięte korkiem 6 i podkładką uszczelniają-
cą 7.
Wewnątrz rury są przynitowane dwa wsporniki 16 służące
do zamocowania układu kierowania. W środkowej części ru-
ry jest zamocowane za pomocą wkrętów 17 gniazdo 4 złącza
pokładowego, mające szesnaście roboczych i sześć kontrol-
nych styków, które się zamyka korkiem 25.
Część gniazda ze stykami roboczymi ma brzegi wyłożone
20
gumą służącą do uszczelnienia połączenia gniazda złącza po-
kładowego pocisku ze zwierakiem znajdującym się na pro-
wadnicy wyrzutni.
Podczas przewożenia pocisku w opakowaniu (rys. 19, 20)
przednią powierzchnię czołową przedziału aparatury pokła-
dowej zamyka się pokrywą 1 (rys. 10) z tworzywa sztucznego,
a gniazdo złącza pokładowego zakleja się taśmą polichlorowi-
nylową.
Wtyk widełkowy 11 łączy obwód elektryczny przedziału
aparatury pokładowej z obwodem elektrycznym przedziału
napędowego.
Aparatura pokładowa służy do sterowania w locie odchyle-
niem (w płaszczyźnie poziomej) i pochyleniem (w płaszczyź-
nie pionowej) pocisku zgodnie z sygnałami (impulsami steru-
jącymi) operatora-celowniczego, a ponadto do stabilizacji lotu
pocisku względem jego osi wzdłużnej (przechylenie).
‘ Aparatura pokładowa składa się z:
— zespołu Jder°wania 5, zawierającego zespół giroskopu
i odbiornik;
— źródła prądu 3 — baterii T-70M;
— dwóch szpul 14 z przewodami;
— czterech interceptorów kierowania 10 (rys. 11) (intercep-
tory — przerywacze strumienia);
— dwóch interceptorów obrotu 8.
W przedziale aparatury pokładowej jest umieszczony ze-
spół kierowania 5 (rys. 10) składający się z: odbiornika, ze-
społu giroskopu, dwóch szpul 14 i źródła prądu — baterii
T-70M 3. Zespół kierowania jest połączony ze źródłem prą-
du — baterią T-70M — za pomocą szęściostykowego złącza
wtyczkowego 26, a z przedziałem napędowym — za pomocą
dwunastostykowego wtyku widełkowego 11.
Gniazdo 4 złącza pokładowego z szesnastoma roboczymi
i sześcioma kontrolnymi stykami służy do przyłączania apara-
tury pokładowej do naziemnej aparatury kierowania.
Interceptory kierowania 10 (rys. 11) i interceptory obrotu 8
są zamocowane na płatach pocisku.
Odbiornik służy do przekształcania i wzmacniania sygnałów
doprowadzanych przewodem układu kierowania oraz do prze-
syłania ich do interceptorów kierowania. Odbiornik składa
się z dwu jednakowych wzmacniaczy trójstopniowych z trio-
dami krystalicznymi.
Zespól giroskopu służy do stabilizacji pocisku w locie
względem jego osi wzdłużnej. Składa się on z giroskopu cał-
kującego o dwóch stopniach swobody z tłumieniem pneuma-
tycznym, mechanizmu stykowego do zamykania obwodów in-
21
terceptorów obrotu, elektromagnesu odblokowania giroskopu,
urządzenia stykowego z trzema parami normalnie rozwartych
styków znajdujących się w obwodach zasilania od pokłado-
wego źródła prądu, w obwodzie blokowania zapalnika, spło-
nek elektrycznych silnika i smugaczy oraz normalnie zam-
kniętego styku znajdującego się w obwodzie kontroli unieru-
chomienia zespołu giroskopu.
Na osi, względem której obraca się giroskop, znajduje się
dźwignia ze stykiem. Po obróceniu się giroskopu o kąt więk-
szy niż ±5,0° dźwignia ze stykiem zamyka obwód elektrycz-
ny interceptorów obrotu, wskutek czego płytki interceptora
wysuwają się w stronę obrotu pocisku, wytwarzając moment
aerodynamiczny nie dopuszczający do obrotu pocisku.
Napęd giroskopu stanowi trójfazowy silnik asynchroniczny
zasilany trójfazowym prądem zmiennym o częstotliwości
400 Hz. W czasie lotu pocisku giroskop pracuje na wybiegu,
tzn. wirnik obraca się bezwładnościowo.
Szpule z przewodami 14 (rys. 10) służą do przesyłania im-
pulsów sterujących od aparatury naziemnej do aparatury po-
kładowej pocisku. W pocisku są zainstalowane dwie jedna-
kowe szpule. Szpula składa się z rdzenia i płaszcza ochronne-
go. Na rdzeń szpuli jest nawinięty izolowany przewód bime-
talowy o długości 2300 + 200 m i o średnicy 0,16 mm. Jeden
koniec przewodu każdej szpuli jest połączony z odbiornikiem
pocisku, a drugi jest wyprowadzony na zewnątrz pocisku. Na
wystające z przedziału aparatury pokładowej części szpul są
nakręcone wtyki śrubowe łączy elektrycznych 19 (rys. 5), po-
przez które łączy się szpule ze stykami prowadnicy wyrzutni.
Podczas transportu pocisku wolne końce przewodów mocuje
się chwytką 20 do tylnego wspornika płatów poziomych.
Chemiczne źródło prądu — bateria T-70M służy do jedno-
razowego zasilania aparatury pokładowej w czasie lotu po-
cisku. Bateria składa się z dwunastu ogniw, miedzy którymi
są umieszczone ogrzewacze prochowe uruchamiane za po-
mocą zapłonników elektrycznych.
Elektrolit baterii jest w stanie stałym dla całego zakresu
temperatur przechowywania, natomiast w czasie pracy jest
częściowo roztopiony.
Bateria daje przez 30 sek prąd o natężeniu 2,2 A i napięciu
23 ± 3V.
Interceptory kierowania 10 (rys. 11) i interceptory obrotu
8 (przerywacze strumienia powietrza) mają czterobiegunowe
elektromagnesy, których rdzenie są sztywno złączone z płyt-
kami przerywającymi strumień powietrza. Płytki intercepto-
rów, za pomocą których steruje się odchyleniem i pochyle-
22
niem pocisku, a także i stabilizacją pocisku względem jego
osi wzdłużnej, są wygięte wg łuku koła i wprawiane w ruch
drgający przez elektromagnesy. Do uzwojenia elektromagne-
sów interceptorów kierowania jest doprowadzane napięcie
o kształcie impulsów prostokątnych i częstotliwości 10 Hz,
natomiast do uzwojenia elektromagnesów interceptorów obro-
tu poprzez styki zespołu giroskopu jest doprowadzane napię-
cie stałe.
Płytki interceptorów kierowania poruszają się ruchem drga-
jącym, natomiast płytki interceptorów obrotu drgają w ukła-
dzie — „tak—zero—nie".
Przedział napędowy ma kadłub I (rys. 11) z czterema płata-
mi i zamocowanymi na nich interceptorami kierowania 10
i dwoma interceptorami obrotu 8.
Kadłub przedziału napędowego jest wykonany ze spawanej
rury ze wspornikami służącymi do zamocowywania płatów
1 i 4. Płaty mocuje się za pomocą tulejek 16 i wkrętów 17.
Przednia część rury ze zgrubieniem cylindrycznym e ma
rowek do pierścienia uszczelniającego, a na powierzchni czo-
łowej cztery występy promieniowe c z otworami do wkrę-
tów 11 (rys. 4) łączących przedział napędowy z przedziałem
aparatury pokładowej.
W jednym z występów przewidziano drugi otwór d (rys. 11)
dla ustalacza 19 (rys. 10) przedziału aparatury pokładowej.
Powierzchnia wewnętrzna rury ma pięć zgrubień cylin-
drycznych e (rys. 11), będących żebrami usztywniającymi
skierowującymi układ napędowy. Na zewnątrz tylnej części
rury są cztery zgrubienia b z nagwintowanymi tulejkami 11,
umożliwiające zamocowanie układu napędowego za pomocą
pierścienia 8 (rys. 4) i wkrętów 10 z podkładkami sprężystymi.
Namalowany na układzie napędowym czarny pasek (rys. 15)
umożliwia właściwe ustawienie układu napędowego w kadłu-
bie przedziału napędowego. Pasek ten pokrywa się z central-
nym występem g (rys. 11) w kadłubie przedziału napędowego.
Na kadłubie przedziału napędowego są dwa przednie i dwa
tylne zaczepy prowadzące a, które utrzymują pocisk na pro-
wadnicy wyrzutni oraz występ środkowy g, który w czasie
przewożenia zamocowuje pocisk na prowadnicy.
Płaty są to płaszczyzny o kształcie trapezu ze skosem przed-
niej krawędzi wynoszącym 45°. Płaty są składane, klejone
i wypełnione wewnątrz spienionym tworzywem sztucznym.
Wewnątrz płatów są osadzone rurki 6, przez które wyprowa-
dza się przewody od interceptorów kierowania i obrotu.
W tylnej części płatów pionowych 4 są dwa wycięcia
i otwory do osadzenia i zamocowania kadłubów 7 i 9 inter-
23
ceptorów kierowania 10 i interceptorów obrotu 8. Kadłuby
interceptorów mocuje się w płatach wkrętami 18 i nakrętka-
mi 19. Płaty poziome 1 w odróżnieniu od płatów pionowych
mają w tylnej części jedno wycięcie z miejscami do obsadza-
nia kadłubów interceptorów obrotu. Interceptory kierowania
10 są dodatkowo zamocowane w kadłubach wkrętami 12.
Na brzegach płatów poziomych znajdują się dwa gniazda,
do których są włożone i zamocowane wkrętami 14 łączówki
15; wraz z wkrętami 16 (rys. 5) służą one do umocowania
smugaczy 21. Pierścienie uszczelniające 15 zapewniają szczel-
ność połączenia. W celu umożliwienia doprowadzenia przewo-
dów z łączówkami, w płatach poziomych są dodatkowo
umieszczone rurki 13 (rys. 11).
W każdym płacie poziomym i pionowym są po dwa otwory,
w które wkręca się ciężarki 20 służące do wyważenia pocisku
względem jego osi wzdłużnej. W wolne otwory wkręca się
korki.
Przewody montażowe są wyprowadzone od interceptorów
i smugaczy poprzez rurki do przestrzeni wewnętrznej kadłuba
przedziału napędowego. Wyprowadzone przewody są połączo-
ne w plecionki (wiązki), które wewnątrz rury są unierucho-
mione chomątkami mocującymi 3. Końce plecionek (wiązek)
są przylutowane do styków wtyku widełkowego 11 (rys. 10)
zamocowanego na pokrywie przedziału aparatury pokładowej
podczas łączenia przedziału napędowego z przedziałem apa-
ratury pokładowej.
Układ napędowy (rys. 12) służy do nadania pociskowi pręd-
kości początkowej i utrzymywania jej w czasie lotu. Składa
się on z komory nr 1 I, komory nr 2 II, dyszy silnika zasad-
niczego III, pokrywy 1 komory nr 1,’ szeregu mocujących
i ustalających części, przekaźnika płomienia VII, ładunku star-
towego IV, zapłonnika silnika startowego V, ładunku zasad-
niczego VIII i ładunku zapalającego silnika zasadniczego VI.
Komora nr 1 ma cienkościenną konstrukcję spawaną z wy-
pukłym dnem a — wspólnym i dla komory nr 2 — ze środko-
wym otworem nagwintowanym do dyszy III.
Do dna wypukłego są przyspawane dwa kapturki d, w któ-
re wkręca się przekaźniki płomienia. Przekaźniki płomienia
służą do wzmacniania i przenoszenia impulsu zapłonowego
od silnika startowego do silnika zasadniczego. Mają one ka-
dłub 7, do którego jest włożona i dokręcona nakrętką 3 tulej-
ka przepustowa 5 z otworem centralnym, w której z kolei
znajduje się przyklejony lakierem szelakowym wzmacniacz
prochowy 2 uszczelniony kapturkiem z pokrywą z folii alumi-
niowej.
24
W celu uszczelnienia połączeń gwintowych przed przedo-
staniem się gazów prochowych w czasie pracy silnika, pomię-
dzy kołnierze kadłubów 7 a brzegi kapturków d są włożone
podkładki miedziane 6.
W przedniej części komory nr 1 jest nagwintowany otwór,
w który wkręca się pokrywę silnika 1, ta zaś wraz z kom-
pletem podkładek tekturowych 15 szczelnie zamyka komorę
oraz dociska ładunek zasadniczy. Ładunek zasadniczy składa
się z jednego ziarna prochowego bez otworu wewnętrznego
o powierzchniach cylindrycznych pokrytych ekranującą sub-
stancją niepalną (inhibitorem). Ziarno prochowe ładunku za-
sadniczego spala się warstwami równoległymi tylko na po-
wierzchni czołowej nie pokrytej substancją ekranującą. Ładu-
nek zasadniczy opiera się nie pokrytą powierzchnią czołową
o kuliste dno komory, podtrzymując ładunek zapalający sil-
nika zasadniczego. W celu zabezpieczenia ścianek układu na-
pędowego przed rozżarzeniem w czasie pracy silnika starto-
wego i zasadniczego ich powierzchnie wewnętrzne są pokry-
te warstwą izolacyjną f B-58.
Komora nr 2 jest wykonana z cienkościennych elementów
spawanych. W przedniej jej części jest gwint wewnętrzny
i dwie gładkie powierzchnie środkujące e przeznaczone do
połączenia z komorą nr 1. W tylnej powierzchni czołowej
komory jest dwanaście równo rozmieszczonych dysz b.
Przez środkowy otwór w dennej części komory nr 2 przecho-
dzi dysza silnika zasadniczego. Pierścień gumowy 8 uniemoż-
liwia wydostawanie się na zewnątrz gazów prochowych pod-
czas pracy silnika startowego. Do rowka na zewnętrznym
obwodzie komory nr 2 wkłada się gumowy pierścień uszczel-
niający 10, który uszczelnia połączenie układu napędowego
z kadłubem pocisku.
Ładunek startowy, składający się z sześciu zamocowanych
w ruszcie ziaren o przekroju trójkołowym, jest umieszczony
w wewnętrznej przestrzeni komory. Ładunek startowy_jest
przywiązany do rusztu 9, którego dwa zaczepy c uniemożli-
wiają przewrócenie się ładunku. Komplet pierścieni dystan-
sowych 13 i pierścieni gumowych 14 zapewnia szczelne dociś-
nięcie ładunku startowego w kierunku osiowym.
Do przedniej części komory nr 2 jest włożony koszyczek
4 wzmacniacza z zapłonnikiem silnika startowego, a jego prze-
wody ze stykami 16 przechodzą przez dwie dysze umieszczone
na obwodzie. Wyprowadzenia styków 16 przewodów zapłon-
nika startowego uszczelniają nakrętki 17 umocowane w gniaz-
dach pokrywy 18 z tworzywa sztucznego. Do złączy 16 za-
25
płonnika startowego wkręca się wtyki śrubowe 79, które mo-
cuje się w kadłubie 20 wtykami 27. Wtyki śrubowe dłużą do
połączenia zapłonnika startowego z obwodem startowym.
Dysza silnika marszowego III ma wkładkę dyszy 72.
Wkładka dyszy jest włożona do nasadki dyszy i zamocowana
za pomocą warstwy lakieru izolacyjnego B-58.
Szczelność całego układu napędowego uzyskuje się przez
nałożenie gumowych pierścieni uszczelniających 70 na gwin-
ty komory nr 1 i pokrywy 7, pokrycie połączeń gwintowych
smarem AMS-3 i przyklejenie do zespołu dysz komory nr 2
pokrywki z tworzywa sztucznego. W celu zabezpieczenia wty-
ku śrubowego 79 z kadłubem 20 przed uszkodzeniami mecha-
nicznymi podczas przewożenia i obsługiwania nakłada się na
pokrywkę z tworzywa sztucznego gumową pokrywę 23 z mi-
seczką 22.
Połączenie zespołów i części układu napędowego uzyskuje
się przez dokręcenie połączeń gwintowych w czasie montażu
prowadzonym zgodnie z warunkami technicznymi podanymi
w rysunkach.
Działanie układu napędowego. Po doprowadzeniu impulsu
elektrycznego do styków zapłonnika silnika startowego zapa-
lają się wmontowane w zapłonnik startowy spłonki elek-
tryczne, od których następnie zapala się naważka prochowa,
która powoduje zapłonienie się ładunku startowego. Powsta-
jące w czasie spalania prochu w komorze nr 2 gazy prochowe
wypływają z komory przez dwanaście dysz, wytwarzając siłę
ciągu, która przesuwa pocisk do przodu.
Równocześnie z wypływem przez dysze startowe gazy pro-
chowe przedostają się przez otwory w tulejkach przekaźni-
ków płomienia i zapalają wzmacniacze prochowe, znajdujące
się w przekaźnikach płomienia. Wytworzony w czasie spala-
nia się wzmacniaczy prochowych strumień ognia przebija
osłonę ładunku zapalającego silnika zasadniczego i zapala
znajdującą się w nim naważkę prochu. Spalanie się prochu
w ładunku zapalającym silnika zasadniczego powoduje za-
płonienie się ładunku zasadniczego. Powstające gazy procho-
we, wypływając przez dyszę środkową, wytwarzają siłę ciągu,
nieodzownie potrzebną do utrzymania wymaganej prędkości
pocisku na całym torze lotu kierowanego.
Smugacz T-17 (rys. 13) ułatwia wzrokową obserwację lotu
pocisku w czasie naprowadzenia go na cel, w dowolnej porze
dnia i roku, w dowolnych warunkach atmosferycznych
(deszcz, śnieg, kurz, mgła, wiatr przyziemny itp.) umożliwiają-
cych obserwację celu.
Smugacze są zamocowane na końcach poziomo umieszczo-
26
Rys. 13. Smugacz T-17:
fe73)°St?na 11 T ł’czówka ze spłonkami elektrycznymi
za^nt-1 <9,i 2 ” P.okrywka 3 - masa obojętna; 4 — masa
zasadnicza; 5 — masa przejściowa; fi — masa zapalająca; 7 — proch DRP
nr 1; fi. przekładka (fi); 9 — korek (5); 10 — spłonki elektryczne MB-2N;
11 — kapturek (pokrywka) (8); 12 — korytko (7); 13 — stvki (3 i 4), 11 —
łączówka (zsp.2)
K5
nych płatów. Smugacz składa się z trzech podstawowych
części:
— łączówki II ze spłonkami elektrycznymi;
— korka 9;
— osłony I z zaprasowanymi w nim masami pirotechnicz-
nymi.
Łączówka 14 jest wykonana z tworzywa sztucznego i zaopa-
trzona w dwa styki 13. Dwie umieszczone w gniazdach korka
spłonki elektryczne 10 są przylutowane do styków łączów-
ki. Obnażone końce przewodów i styki łączówki osłaniają
rureczki izolacyjne.
Osłona ma kształt rurki, wewnątrz której jest włożona na
obrzeżu pokrywka 2 z umieszczoną za nim masą obojętną 3
i zasadniczą 4. Na końcu osłony z zaprasowanymi masami
pirotechnicznymi jest włożony korek z dwiema spłonkami
elektrycznymi, którego powierzchnia czdłowa jest zalana kle-
jem i zakryta kapturkiem 11 w celu zapewnienia szczelności.
Głębokość wejścia korka ze spłonkami elektrycznymi regu-
luje się względem powierzchni czołowej kadłuba tekturowymi
przekładkami pierścieniowymi 8. Cztery przewody od dwóch
spłonek elektrycznych, naciągnięte i ułożone wzdłuż kadłuba,
są nakryte korytkiem 12 chroniącym je przed uszkodzeniem.
Osłona jest połączona z łączówką nitem 1, którego jeden
koniec jest zaklepany.
Działanie smugacza. Zapalenie się smugacza następuje rów-
nocześnie z zapłonem ładunku startowego układu napędowe-
go od naziemnego źródła prądu o napięciu 24 V. Po naciśnię-
ciu przycisku START zapalają się spłonki elektryczne, któ-
rych strumień ognia zapala zaprasowany proch 7. Od prochu
zapala się kolejno masa: zapalająca, przejściowa i zasadnicza.
Ciśnienie gazów powstających podczas spalania się spłonek
elektrycznych, prochu i masy zapalającej wypycha korek
z tworzywa piankowego i osłaniający go kapturek, po czym
zapala się pozostała część masy pirotechnicznej.
Masa zasadnicza smugacza, spalając się, daje strumień
ognia zabarwiony na czerwono o sile światła nie mniejszej
niż 12000 świec.
7. Działanie aparatury pocisku podczas startu i na lorze lotu
Przed startem pocisk znajduje się na prowadnicy wyrzutni
i jest przygotowany do zastosowania w walce:
— wtyk złącza pokładowego wyrzutni jest włożony do
gniazda złącza pokładowego pocisku, spłonki elektryczne
układu napędowego i łącza elektryczne szpul są przyłączone
28
do odpowiednich obwodów startowych i styków układu kie-
rowania znajdujących się na wyrzutni.
Po przygotowaniu pokładowej i naziemnej aparatury kiero-
wania do strzelania zgodnie z instrukcją o obsługiwaniu wy-
rzutni i po naciśnięciu przycisku START zapalają się zapłon-
niki elektryczne baterii pokładowej, po czym przez 2,5 sek
rozbiega się giroskop, zamykają się styki blokujące obwody
zapłonu układu napędowego i smugaczy oraz bateria pokła-
dowa przyłącza się do aparatury pokładowej. Z baterii na-
ziemnej przepływa prąd elektryczny do spłonek elektrycznych
układu napędowego i smugaczy, których zadziałanie powoduje
zapalenie się ładunku prochowego silnika startowego i masy
pirotechnicznej smugaczy.
Gazy prochowe silnika startowego, wzmocnione strumie-
niem ognia wzmacniaczy prochowych przekaźników płomie-
nia, zapalają ładunek silnika zasadniczego.
Pocisk pod wpływem działania siły ciągu silnika startowego
zaczyna przesuwać się po prowadnicy wyrzutni ruchem przy-
spieszonym.
Układ elektrycznego uzbrojenia zapalnika (rys. 14) ma blo-
PnriU Prowadnica wyrzutni
Elektromagnes Styki gmozOo
odblokowania ilgcza pokładowego
Rys. 14. Elektryczny schemat ideowy blokady zapalnika
29
kowanie uniemożliwiające mu przedwczesne zadziałanie
w początkowym okresie ruchu pocisku po wyrzutni. Blokowa-
nie uzbrojenia zapalnika powoduje włączony w obwód spło-
nek elektrycznych zapalnika wyłącznik miniaturowy znajdu-
jący się na prowadnicy wyrzutni.
W początkowym okresie ruchu pocisku po prowadnicy wy-
stęp g (rys. 11) znajdujący się na tylnej części przedziału na-
pędowego wciska rygiel sprężynowy utrzymujący pocisk na
prowadnicy, powodując zamknięcie się wyłącznika miniatu-
rowego w obwodzie spłonek elektrycznych zapalnika, po czym
zaczyna płynąć prąd elektryczny do spłonek elektrycznych
zapalnika, który uzbraja się (patrz część II, rozdział 5) w od-
ległości 70 — 200 m od wyrzutni.
Aparatura kierowania zainstalowana w wyrzutni uniemożli-
wia odpalenie pocisku i uzbrojenie się zapalnika, jeżeli pocisk
umieszczony na wyrzutni nie doszedł do oporu popychacza.
W czasie pracy silnika startowego pocisk uzyskuje okreś-
loną prędkość, która na końcowym odcinku toru lotu pocisku,
do celu jest utrzymywana przez oddziaływanie siły ciągu sil-
nika zasadniczego.
Kierowanie pociskiem oparte jest na układzie zdalnego ste-
rowania z przewodową linią przesyłową i obserwacją optycz-
ną celu i pocisku oraz na wykorzystaniu do naprowadzania
pocisku na cel metody trzech punktów (operator—pocisk—cel).
Operator-celowniczy, patrząc w celownik optyczny, jedno-
cześnie widzi pocisk i cel oraz, w zależności od położenia po-
cisku względem celu, wysyła za pomocą drążka kierowania
pulpitu operatora odpowiednie rozkazy (impulsy sterujące),
starając się w ten sposób utrzymać pocisk na linii celowania
tzn. na linii operator—cel.
Rozkazy operatora aparatura naziemna przesyła przewoda-
mi do pocisku, gdzie zostają doprowadzone przez odbiornik
do zespołów wykonawczych układu kierowania interceptorów.
Po odebraniu przez interceptory podanego impulsu sterują-
cego płytki interceptorów drgające z częstotliwością 10 Hz
zatrzymują się dłużej w jednym z położeń skrajnych, dzięki
czemu wytwarzają się kierujące siły aerodynamiczne nadają-
ce pociskowi nieodzownie potrzebne kąty ataku (w płaszczyź-
nie pionowej pocisku — pochylenie) i ślizgu (w płaszczyźnie
poziomej pocisku — kierunek), a powstająca na powierzch-
niach nośnych płatów siła aerodynamiczna, odpowiadająca
wytworzonym kątom ataku i ślizgu, zmusza pocisk do wyko-
nania żądanego zwrotu.
Zespół giroskopu i dwa interceptory obrotu zapewniają sta-
bilizację pocisku względem osi wzdłużnej.
30
W czasie obrotu pocisku względem osi wzdłużnej ramka
zespołu giroskopu zaczyna obracać się pod wpływem działa-
nia wytworzonego momentu, a dźwignia z płytką stykową za-
myka obwód interceptorów obrotu, których płytki, wychyla-
jąc się w kierunku obrotu pocisku, wytwarzały siły aerodyna-
miczne obracające pocisk w stronę przeciwną.
W celu ułatwienia kierowania i uwolnienia operatora od
podawania stałego sygnału „góra" kompensującego ciężar
pocisku, a w szczególności dla zwiększenia prawdopodobień-
stwa trafienia pociskiem, w naziemnej aparaturze kierowania
wytwarza się stały sygnał kompensacji, który po upływie
0,8 sek od startu pocisku jest automatycznie wysyłany według
specjalnego programu i oddziaływa na dalszy lot pocisku.
W momencie spotkania się pocisku z celem zadziaływa za-
palnik (patrz rozdz. II, pkt. 5), który następnie wywołuje wy-
buch pobudzacza ładunku kumulacyjnego, a z kolei od niego
wybucha cały materiał wybuchowy znajdujący się w głowicy
kumulacyjnej. Strumień kumulacyjny, powstający przy wy-
buchu ładunk*u kumulacyjnego, przebija pancerz i niszczy cel.
W przypadku nietrafienia pociskiem w cel zapalnik zadzia-
ływa po upadku pocisku na ziemię, a wybuch ładunku kumu-
lacyjnego niszczy pocisk.
8. Malowanie, znakowanie, cechowanie i opakowanie pocisku
i jego części
Malowanie. Pocisk jest pomalowany na kolor ochronny,
natomiast zewnętrzna powierzchnia zapalnika jest pokryta
emalią. Nie maluje się kadłubów interceptorów kierowania
i obrotu.
Głowicę kumulacyjną i układ napędowy maluje się na ko-
lor ochronny z wyjątkiem powierzchni i gwintów mocują-
cych.
Smugacze maluje się na kolor czerwony. Opakowanie ma-
luje się na kolor ochronny.
Cechowanie. Na zapalnik nanosi się cechę. Treść, miejsce
nanoszenia i umowne oznaczenie cech zapalnika pokazano na
rys. 8. Na zapalnik nanosi się jego markę, numer partii, rok
produkcji i znak wytwórni. Oprócz tego na pierścień 8
(rys. 4) nanosi się numer pocisku.
Znakowanie. Znakowanie nanosi się na pocisk, ładunek ku-
mulacyjny, układ napędowy, smugacze i opakowanie.
Znakowanie nanosi się czarnym lakierem na głowicę po-
cisku (rys. 15) i przedział aparatury pokładowej. Znakowanie
na głowicy pocisku zawiera umowny znak materiału wybu-
31
chowego, numer lub znak zakładu elaborującego, rok
elabor^cji, numer partii elaboracji, indeks pocisku, numer
partii scalania, rok scalania, numer składnicy (bazy) sca-
lającej, numer kolejny pocisku, numer lub znak zakładu pro-
dukującego i rok produkcji.
Znakowanie na przedziale aparatury pokładowej zawiera:
indeks pocisku, numer partii i rok scalania, numer składnicy
(bazy) scalającej, numer 'kolejny pocisku, numer wytwórni
i rok produkcji.
Na części przedniej przedziału aparatury pokładowej i na
części środkowej przedziału napędowego są namalowane dwa
poprzeczne pasy, między którymi znajduje się napis
„Opora".
Znakowanie na powierzchni bocznej głowicy kumulacyjnej
(rys. 16) zawiera z jednej strony numer wytwórni, numer
partii, rok produkcji, a z drugiej — dane zakładu produku-
jącego.
Znakowanie na powierzchni bocznej smugacza (rys. 17) za-
wiera indeks smugacza i dane zakładu produkującego smu-
gacze.
Znakowanie na powierzchni bocznej układu napędowego
(rys. 18) zawiera: na komorze silnika zasadniczego —- numer
kolejny pocisku, markę prochu, dane zakładu produkującego
ładunki prochowe, indeks ładunków prochowych i ładunków
zapalających, dane wytwórni produkujących te ładunki, mar-
ki spłonek elektrycznych, dane składnicy elaborującej; na ko-
morze silnika startowego: numer kolejny pocisku, indeks
zainstalowanych przekaźników płomienia, dane zakładu pro-
wadzącego produkcję i elaborację przekaźników płomienia.
Opakowanie pocisków. Pociski są dostarczane do podod-
działów w opakowaniu, w stanie gotowym do użycia. Opako-
wanie 3Jall (rys. 20) jest to drewniana skrzynia prostokątna
ze ściankami z dykty.
Wnętrze skrzyni jest wyłożone wykładziną 8 z folii poliety-
lenowej przyklejonej do ścianek i dna skrzyni. Brzegi wykła-
dziny są zamocowane do skrzyni za pomocą podkładki
uszczelniającej 14.
Pocisk bez głowicy z założoną pokrywą transportową 1
(rys. 10), zakrywającą powierzchnię czołową przedziału apa-
ratury pokładowej, wkłada się z częścią przednią (miejsce
z napisem „Opora") do obejmy 2, a wystającą częścią a
układu napędowego — do opory 9 i zamocowuje jarzmem
górnym 4 za pomocą dźwigni 10 z uchem. Zawleczką zabez-
piecza się dźwignię z uchem przed otwarciem się.
Głowicę układa się w skrzyni w położeniu pionowym w ze-
32
Przeciwpancerny pocisk
Obrócono o 180°
Umowny znak
mat. wybuch.
Numer zakładu elaborującego
Rok elabaracjf
Numer partii elaboratji
Czarny pasek na kołnierzu
układu spędowego •
Paski
Numer partii
scalania pocisku
Nr składnicy (bazy)
prowadzącej scalanie
pocisku.
Rok scalania pocisku
Jndeks pocisku
Numer zakładu produkującego
Rok produkcji
Numer porządkowy pocisku
Rys. 15. Znakowanie pocisku
Obrócono o 180
Rok produkcji
Rys. 16. Znakowanie głowicy kumulacyjnej
spole obejmy 11, dociska jarzmem 12, zamyka dźwignię
z uchem i zabezpiecza zawleczką.
Opakowanie zakrywa się wiekiem 5, zamyka czterema
zamkami 6, które zabezpiecza się zawleczkami 7 i plombuje.
Przed zamknięciem wkłada się pod
wieko folię 13 z polietylenu, której brze-
gi przykleja się klejem poliizobutyleno-
wym do gumowego obramowania skrzy-
ni. Do bocznej ścianki skrzyni jest przy-
klejona kieszeń, w której przechowuje
się książkę pocisku.
Na dnie skrzyni jest zamocowany krzy-
żak 20, na którym opiera się pocisk pio-
nowo brzechwami, podczas przeglądu i
łączenia głowicy z kadłubem pocisku.
Wewnątrz skrzyni jest zamocowany na
przedniej ścianie osuszacz 1 z żelem
krzemionkowym SzSM, który należy wy-
mieniać podczas przeprowadzania prac
okresowych.
Na dwóch przeciwległych bokach
skrzyni są zamocowane uchwyty 3 uła-
twiające przenoszenie opakowania.
Jndeks
wyrobu
Numer zakładu
produkującego
Numer partii
Rok produkcji
4L7
00
J
00
Rys. 17. Znakowa-
nie smugacza
34
Numer
pocisku
Rok produkcji ładunków
i zapłonmkńw
Numer zakładu produkującego
ładunki i zapłonniki
Numer bazy etaborującej
' napędowy '
Numer pocisku
ooS
Numer zakładu
produkującego
przekaźniki płomienia
Jndeks ładunków
i zapłonników
Numer partii ładunków
t zapłonników
zaelabarowanych
przekaźników płomienia
Numer partii zaelaborowanego
układu napędowego
Rok etaboracji
. układu napędowego
Marka ’
spłonki
elektrycznej
Rys, 18, Znakowanie układu napędowego
Rok produkcji zaelaboro-
wanyth przekaźników
płomienia
Numer partii zaelaborowanycb
przekaźników płomienia
Rys. 19. Pocisk w opakowaniu
Na opakowaniu jest naniesione następujące znakowanie
(rys. 21). Na części lewej przedniej ścianki skrzyni jest ozna-
czony indeks zapalnika, numer partii, rok produkcji i numer
zakładu produkującego zapalnik, na części środkowej ściany
przedniej — indeks .numer partii, rok produkcji, numer za-
kładu produkującego ładunki i zapłonniki, marka spłonek
elektrycznych, numer partii, rok elaboracji, numer składnicy
(bazy) elaborującej układ napędowy, indeks, numer partii,
rok elaboracji i numer zakładu przeprowadzającego elabora-
cję przekaźników ognia, ciężar brutto w kilogramach i notatka
o końcowej elaboracji pocisku.
Na części prawej ścianki przedniej jest naniesiony indeks,
numer zakładu — producenta, numer partii i rok produkcji
smugaczy.
36
Rys, 20. Sposób ułożenia pocisku
w opakowaniu:
a — wystająca część układu napędowego; 1 — osuszacz
(zsp.15); 2 — obejma (zsp.5); 3 — uchwyt (60); 4 — jarzmo
górne (19); 5 — wieko (zsp.9); 6 — zamek (zsp.lt); 7 —
zawleczka (31); 8 — wykładzina z folii (79); 9 — opora
(zsp.3); 10 — dźwignia z uchem lzsp.4); 11 — obejma
(zsp.8); 12 — jarzmo (zsp.7), 13 — folia (zsp.7); 14 —
podkładka uszczelniająca (75); 15 — wkrętka (55); ]6 — pod-
kładka zabepieczająca (58); 17 — podkładka uszczelniają-
ca 59); 18 — podkładka (57); 19 — osłona osuszacza (zsp.12);
20 — krzyżak (zsp.21)
A-A
Na wieku są namalowane napisy: „Góra", „Ostrożnie", „Nie
przewracać", znak zaszeregowania zawartości skrzyni oraz
znak przewozowy wg taryfy kolejowej.
Na lewej części ścianki czołowej jest naniesiony indeks wy-
robu, numer kolejny wyrobu, rok produkcji numer partii, rok
scalania, numer składnicy (bazy) przeprowadzającej scalanie,
indeks głowicy kumulacyjnej, numer partii, rok elaboracji,
numer zakładu elaborującego i umowny symbol materiału
wybuchowego.
9. Części zapasowe, narzędzia i przybory (ZIP)
Zestaw części zapasowych narzędzi i przyborów służy do
przeprowadzania napraw i zapewnienia prawidłowego obsłu-
giwania pocisku w pododdziałach; jeden taki zestaw przy-
dziela się na sto pocisków i przewozi razem z nimi.
Zestaw ZIP składa się z części zapasowych i narzędzi uło-
żonych w dwu skrzynkach, w których przechowuje się je
i przewozi. W skrzynce nr 1 (zsp.55/3M6) są ułożone części
zapasowe i narzędzia, a w skrzynce nr 2 (zsp.56/3M6) — pusz-
ka z żelem krzemionkowym SzŚM.
Wykaz części zapasowych i narzędzi podano w załączniku
do niniejszego opisu.
Rozdział III
INSTRUKCJA O PRZEWOŻENIU I OBSŁUGIWANIU
POCISKÓW PRZECHOWYWANYCH W ODDZIAŁACH
10. Ogólne wskazówki dotyczące obchodzenia się z pociskami
w oddziałach
Pociski należy utrzymywać w pełnej sprawności, tak aby
były one gotowe do natychmiastowego użycia.
Ciągłą gotowość pocisków do strzelania zapewnia się przez
odpowiednie obsługiwanie oraz we właściwym czasie prze-
prowadzane przeglądy i sprawdzenia, w czasie których usu-
wa się zauważone usterki.
Do usuwania usterek stosuje się części zapasowe i zestaw
narzędzi.
Przytoczone w niniejszym opisie przeglądy i sprawdzenia
działania aparatury pokładowej powinny być przeprowadzane
przez specjalnie przygotowany personel z uwzględnieniem
wszystkich środków ostrożności i przepisów bezpieczeństwa
opisanych niżej.
Przez sprawdzenie działania aparatury pokładowej zapobie-
ga się użyciu niesprawnych pocisków i zapewnia pomyślny
ich start.
Przegląd pocisków przeprowadza się przed każdym strzela-
niem, szkoleniem, marszem i po nich, po ulewnych długotrwa-
łych deszczach i podczas ciągłych zmian temperatury oraz
okresowo — celem wykrycia i usunięcia w odpowiednim
czasie usterek zgodnie z wykazem prac okresowych.
Pociski są bezpieczne w obchodzeniu się oraz niezawodne
w działaniu pod warunkiem prawidłowego obchodzenia się,
przechowywania i zabezpieczenia.
W oddziałach zezwala się obsłudze wyrzutni i plutonowi
technicznemu dywizjonu samodzielnie zamieniać poszcze-
gólne części pocisku na części znajdujące się w ZIP.
Kolejność zamiany takich części jest przedstawiona w niniej-
szym opisie (rozdz. III pkt. 13). Wszystkie pozostałe czynności
39
wykonywane przy pociskach oraz usuwanie usterek nie wy-
kazanych w niniejszym opisie powinny być przeprowadzane
przez specjalne brygady naprawcze (bazy) posiadające od-
powiedni sprzęt oraz dokumentację techniczną pocisku.
Pociski dostarczane są do wojska w opakowaniu, którego
hermetyczność zapewnia się przez pokrycie wewnętrznej po-
wierzchni skrzyni wykładziną z folii polietylenowej.
W skrzyni zamocowana jest oddzielnie głowica z zapalni-
kiem i kadłub pocisku z zaelaborowanym układem napędo-
wym. Skrzynki przeznaczone są do dłuższego przechowywa-
nia i przewożenia pocisków.
Zabrania się przewozić pociski bez opakowania — celem
zabezpieczenia ich przed uszkodzeniami i wykluczenia nie-
szczęśliwych wypadków.
Załadowania i przenoszenia skrzyń dokonuje dwóch ludzi
obsługi w ten sposób, aby skrzynia była zwrócona wiekiem
ku górze.
Podczas otwierania skrzyń zabrania się łamać i psuć skrzy-
nie wraz z ich wyposażeniem. Nie zezwala się przykrywać
otwartej skrzyni wiekiem, nie zakrywając jej uprzednio folią
(z uwagi na przyklejanie się wieka skrzyni do gumowej
uszczelki pokrytej specjalnym klejem poliizobutylenowym).
Opakowanie przeznaczone jest do wielokrotnego użycia;
dlatego należy oddawać opróżnione skrzynie do naprawy ce-
lem ponownego ich wykorzystania.
11. Podstawowe wskazówki dotyczące zasad zachowania
bezpieczeństwa podczas obsługiwania pocisków
Przed przystąpieniem do czynności związanych z obsługi-
waniem pocisku obsługa powinna poznać jego budowę i spo-
sób obchodzenia się z nim.
Ścisłe przestrzeganie zasad bezpieczeństwa obowiązuje
wszystkich mających z pociskami bezpośrednią styczność wy-
nikającą z czynności służbowych.
Podczas wykonywania czynności przy pociskach należy
przestrzegać wszystkich zasad bezpieczeństwa ustalonych
w odniesieniu do obsługiwania amunicji. Oprócz tego w cza-
sie obsługiwania pocisków zabrania się:
— wyjmować pociski z opakowania, trzymając za końce
płatów (zezwala się chwytać pociski przy podstawach płatów);
— ustawiać pocisk na. podłożu nie przeznaczonym dla
niego;
— dokonywać sprawdzeń działania aparatury pokładowej
bezpośrednio w magazynie pocisków;
40
— uczestniczyć w przeprowadzaniu kontroli obcym oso-
bom, nie biorącym udziału w pracy;
— przeprowadzać różne elektryczne i montażowe prace
w pocisku;
— wyszarpywać przewód, jeżeli chwytka nie jest wycią-
gnięta (rys. 5);
— używać bojowych pocisków do zajęć szkoleniowych;
— przeprowadzać nie uwzględnione w niniejszym opisie
prace, które mogą doprowadzić do uszkodzenia pocisku lub
jego poszczególnych zespołów i części.
12. Przewożenie pocisków w oddziałach
Pociski kierowane 3M6 przewozi się w typowych skrzy-
niach — opakowaniach 3Jall.
Zezwala się przewozić pociski tylko w zdatnych do użytku,
oczyszczonych z kurzu i brudu skrzyniach.
Podczas {przewożenia pocisków na samochodach należy
ściśle przestrzegać istniejących norm ustalonych w przepi-
sach o przewożeniu amunicji na samochodach.
Pociski należy przewozić z prędkościami dozwolonymi dla
danego stanu dróg i z zachowaniem warunków normalnej
eksploatacji samochodów.
Ustala się następujące normy obciążenia obowiązujące pod-
czas przewożenia pocisków samochodami:
Marka samochodu Liczba rzędów skrzyń Liczba skrzyń w jednym rzędzie Ogólna liczba skrzyń Całkowity ciężar skrzyń kG
GAZ-51 1 8 8 520
GAZ-63 1 8 8 520
ZIŁ-150 I 10 10 650
ZU>151 1 8 8 520
ZIŁ-157 1 8' 8 520
Skrzynie na pociski powinny być pewnie umocowane
w skrzyni ładunkowej samochodu celem zapobieżenia przesu-
nięciom oraz okryte brezentem przed deszczem, śniegiem,
błotem i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
Zabrania się przewozić na samochodach załadowanych po-
ciskami inne materiały wybuchowe, amunicję oraz materiały
łatwopalne i ludzi.
Po przewożeniu pocisków transportem samochodowym na-
leży sprawdzić działanie aparatury pokładowej w zakresie
41
i terminach przewidzianych w wykazie prac okresowych
(rozdz. II, pkt. 15).
Podczas przewożenia skrzyń z pociskami transportem kole-
jowym należy przestrzegać „Przepisów o przewożeniu ładun-
ków niebezpiecznych w wojsku" oraz wytycznych zawartych
w załącznikach tej instrukcji.
W załadowywanych wagonach zezwala się układać skrzy-
nie w stosy o wysokości nie przekraczającej trzech skrzyń;
skrzynie powinny być pewnie zabezpieczone od przesunięć.
Podczas prac załadunkowych i wyładunkowych należy
przestrzegać odpowiednich norm ustalonych dla załadunku
oraz wyładunku amunicji przewożonej transportem samocho-
dowym i kolejowym.
Zabrania się używać w oddziałach pocisków, które podczas
przewożenia spadły w opakowaniu z wysokości większej niż
1,5 m. Jeżeli pocisk w opakowaniu spadł z mniejszej wyso-
kości, należy go odesłać do składu (bazy), gdzie zostanie pod-
dany przeglądowi i sprawdzeniu w celu ustalenia sposobu
dalszego wykorzystania. Po upadku pocisku bez opakowania
(z jakiejkolwiek wysokości) należy go obowiązkowo odesłać
do bazy.
13. Przegląd pocisków i sprawdzanie działania aparatury
pokładowej
Przegląd pocisków i sprawdzenie działania aparatury po-
kładowej powinny być przeprowadzane w terminach przewi-
dzianych prac okresowych (rozdz. III pkt. 15).
Przegląd i sprawdzenie zaleca się przeprowadzać w suchym
i zamkniętym pomieszczeniu.
Celem przygotowania pocisku do przeglądu należy:
— zdjąć plomby z zamków 6 (rys. 20), następnie odpiąć
zamki i zdjąć wieko 5;
— zdjąć folię 13, odłączywszy ją od podkładki uszczelnia-
jącej 14, odpiąć dźwignię 10 z uchem na obejmach 2 i 11
i otworzyć jarzmo górne 4 oraz jarzmo 12;
— wyjąć ze skrzyni kadłub pocisku i ustawić go poziomo,
opierając na podstawach powierzchniami oznaczonymi napi-
sem „Opora";
— wyjąć ze skrzyni głowicę pocisku.
Zezwala się ustawiać podczas przeglądu kadłub pocisku
prostopadle płatami na krzyżaku 20. Zabrania się podczas
przeglądu ustawiać kadłub pocisku w ten sposób, aby opie-
rał się na kadłubie interceptora.
42
Przegląd głowicy
Przegląd głowicy należy przeprowadzać w następującej ko-
lejności:
— sprawdzić kadłub głowicy w celu wykrycia ewentual-
nych jego odkształceń;
— sprawdzić, czy jest pewne zamocowanie głowicy kumu-
lacyjnej i głowicy pocisku; niedopuszczalne są luzy głowicy
kumulacyjnej;
— sprawdzić stan pierścienia uszczelniającego 8 (rys. 6);
uszkodzony pierścień należy zamienić na pierścień z ZIP;
— sprawdzić, czy-jest smar na powierzchni pierścienia usta-
lającego e,- w razie potrzeby natłuścić ją smarem używanym
do pocisków;
— wstawić głowicę pocisku do obejmy 11 (rys. 20), zam-
knąć jarzmo 12, zapiąć dźwignię 10 z uchem i zabezpieczyć
ją zawleczką.
*
Przegląd kadłuba pocisku
Przegląd kadłuba pocisku należy przeprowadzać w następu-
jącej kolejności:
— sprawdzić, czy nie ma odkształceń kadłuba pocisku, pła-
tów, płytek oraz kadłubów interceptorów;
— sprawdzić działanie zatrzasków przyciskających pokry-
wę 1 (rys. 10) do powierzchni czołowej przedziału aparatury;
pokrywa 1 powinna być dociśnięta do powierzchni czołowej
przedziału aparatury z pewną siłą; siłę odmykania zatrzasku
można regulować; niesprawne zatrzaski należy zamienić; ko-
lejność zamiany i regulowania zatrzasku podana jest niżej;
— sprawdzić, czy jest pewne zamocowanie wtyków śrubo-
wych 19 (rys. 5); każda chwytka 20 powinna być wstawiona
w otwór wspornika płata i powinna pewnie mocować tulejkę
łącza elektrycznego; uszkodzone zawleczki zamienić na za-
wleczki z ZIP;
— obejrzeć łącza elektryczne 19; uszkodzone łącza elek-
tryczne zamienić na łącza z ZIP; przed zamianą zdjąć warstwę
lakieru pokrywającego miejsce styku wtyku śrubowego łącza
z kapturkiem gumowym szpuli 14 (rys. 10), przytrzymując
kapturek w sposób zapobiegający jego obrotowi, odkręcić
z wyprowadzenia szpuli 14 wtyk śrubowy, nakręcić na wy-
prowadzenie szpuli wtyk śrubowy łącza z ZIP, a następnie
miejsce jego styku z kapturkiem gumowym pokryć trzy razy
lakierem polichlorowinylowym;
— sprawdzić, czy jest pewne zamocowanie układu napę-
dowego; wkręty 10 (rys. 4) powinny być silnie wkręcone;
43
— zdjąć miseczkę 22 (rys. 12) z pokrywą 23 z kołnierza
układu napędowego i obejrzeć wtyki śrubowe 19 i kadłub 20;
uszkodzone wtyki śrubowe i kadłub zamienić na nowe z ZIP;
— włożyć do miseczki z pokrywą wtyki śrubowe i zało-
żyć ją na kołnierz układu napędowego;
— sprawdzić, czy jest pewne zamocowanie smugaczy 21
(rys. 5); kołysanie się smugaczy jest niedopuszczalne.
Aby zamienić zatrzask należy:
— odemknąć zatrzask, obróciwszy dźwignię sworznia 23
(rys. 10);
— odkręcić wkręt 20 i zdjąć zatrzask;
— zsunąć ze sworznia tulejkę 22;
— wsunąć tulejkę 22 na sworzeń zatrzasku z ZIP;
— wstawić zatrzask tulejką 22 do otworu występu f;
— wstawić sprawdzian do regulowania zatrzasków 51-6 za-
miast pokrywy 1;
— zapewnić przez obrócenie tulejki 22 odmykanie za-
trzasku z pewnym wysiłkiem oraz ścisłe połączenie wsporni-
ka e z wycięciem owiewki;
— unieruchomić tulejkę 22 wkrętem 20, zapunktować wkręt
na rowku, zdjąć sprawdzian 51-6, zamknąć przedział aparatury
pokrywą i przymocować ją zatrzaskami.
Sprawdzanie działania aparatury
pokładowej
Aparaturę pokładową pocisku sprawdza się w oddziałach
za pomocą aparatury kontrolno-pomiarowej stacji 2W39 w
sposób podany w instrukcji o jej użytkowaniu. W składnicach
i bazach kontroli dokonuje się za pomocą aparatury kontrol-
no-pomiarowej zgodnie z zasadami użytkowania poszczegól-
nych przyrządów tej aparatury.
W przypadku braku aparatury 2W39 i konieczności spraw-
dzenia aparatury pokładowej w oddziałach zezwala się do-
konywać w wyjątkowych wypadkach sprawdzania za pomocą
naziemnej aparatury kierowania zainstalowanej na wyrzut-
ni 2P27.
W celu zachowania zasobu pracy naziemnej aparatury kie-
rowania nie zezwala się przeprowadzać tych sprawdzeń, je-
żeli nie zachodzi szczególna potrzeba.
W takim przypadku należy wstępnie sprawdzić działanie
naziemnej aparatury kierowania; w tym celu należy:
— połączyć wtyczki złącza pokładowego kablem znajdują-
cym się na wyrzutni z łącznikiem DO WYRZUTNI pulpitu
kontrolnego;
44
— przyłączyć wyprowadzenia linii przesyłowej do styków
prowadnicy (prawy przewód — do prawego styku, lewy prze-
wód — do lewego styku);
— ułożyć na prowadnicy jeden ze sprawdzanych pocisków
tak, aby zamknąć wyłącznik miniaturowy; nie należy przy
tym przyłączać wszystkich łączy elektrycznych pocisku;
— przyłączyć do łącznika DO POCISKU pulpitu kontrolne-
go kabel z wtyczką złącza pokładowego znajdującego się
w wyrzutni;
— dokonać sprawdzenia w sposób podany w instrukcji
o użytkowaniu wyrzutni 2P27.
Po sprawdzeniu naziemnej aparatury kierowania przygoto-
wać do sprawdzenia pocisk; w tym celu należy:
— postawić pionowo pocisk bez głowicy, opierając go pła-
tami na krzyżaku 20 (rys. 20) opakowania;
— usunąć z gniazda złącza pokładowego taśmę polichloro-
winylową; taśmę zachować do zakończenia sprawdzenia;
— odkręcić wkrętakiem 51-3 korek 25 (rys. 10) zamykający
gniazda kontrolne złącza pokładowego;
— wetknąć do gniazd roboczych i kontrolnych złącza po-
kładowego wtyki kabla pulpitu kontrolnego;
— przyłączyć wychodzące z kadłuba wtyku przewody z za-
ciskami do styków wtyków śrubowych 19 (rys. 5); prawy
przewód przyłączyć do prawego wtyku śrubowego, lewy —
do lewego.
2. Sprawdzić działanie aparatury pokładowej pocisku zgod-
nie z zamieszczonym niżej wykazem.
Wykaz czynności podczas sprawdzania aparatury pokładowej pocisku
Kolejność sprawdzeń Wymagane wyniki Uwagi
a. Sprawdzanie obwodów przygotow a n i a pocisku
Na pulpicie kontrol- nym: ustawić) przełącznik ukła- du kontroli w położeniu SPRAWDŹ. POCISKU Na pulpicie operatora: ustawić przełącznik ZA- SILANIE w położeniu WŁĄCZ. po 30 — 40 sek usta- wić przełącznik PRZY- GOTOWANIE w położe- niu „1" b. S p r a w d do startu Na pulpicie operatora: powinna zaświecić się •ampka ZASILANIE powinna zaświecić się lampka POC. ZAŁAD., a po 8—12 sek — lamp- ka GOTOWE zanie obwodów st a r tu
Na pulpicie operatora: nacisnąć przycisk START i zwolnić przycisk c. Sprawdzanie Na pulpicie kontrol- nym: powinna zaświecić się lampka ZAPŁ. EL., która po 2 -r 3 sek powinna zgasnąć, po czym po- winna zaświecić się lampka START działania zespołu giroskopu
Na pulpicie operatora: Na pocisku: Podczas nacis-
odchylić pokrywkę, na- powinny wysuwać się kania przycisku
cisnąć przycisk SPRAW- płytki interceptorów kie- SPRAWDZENIE
DZENIE i sprawdzić rowania? powinny wysu- wać się płytki intercep- na pulpicie kon-
działanie zespołu giros- trolnym gaśnie
kopu, obracając pocisk tora obrotu w kierunku lampka START
względem osi wzdłużnej o około +6° zwolnić przycisk SPRAW- DZENIE Na pulpicie operatora: ustawić przełącznik PRZYGOTOWANIE w położeniu 0 Na kadłubie pocisku: odkręcić korek 6 (rys. 10) i naciskając wkrętakiem 51-3 popychacz 10 aż do obrotu Na pocisku: płytki interceptorów kie- rowania i płytki inter- ceptorów obrotu powin- ny ustalić się w poło- żeniu neutralnym Na pulpicie operatora: gasną lampki POC. ZA- ŁAD. i GOTOWE
46
Kolejność sprawdzeń Wymagane wyniki Uwagi
□poru, zablokować ze- spół giroskopu, po czyni wkręcić w kadłub po- cisku korek 6
Na pulpicie operatora: ustawić przełącznik PRZYGOTOWANIE w położeniu 1. Na pulpicie operatora: powinna zapalić się lampka POC. ZAŁAD., a po 8—12 sek lampka GOTOWE Sprawdzenie blo- kowania zespołu giroskopu
d. Sprawdzanie działania obwodów kanału I (kanał odchylenia) kierowania
Na pulpicie kontrol- nym: ustawić przełącznik po- miaru współczynnika sy- gnału w położeniu KA- NAŁ I
Na pulpicie operatora: odchylić pokrywkę i na- cisnąć przycisk SPRAW- DZENIE Na pocisku: płytki interceptorów kie- rowania powinny wysu- wać się
Sprawdzić współczyn- nik sygnału zerowego w neutralnym (zwolnio- nym) położeniu drążka kierowania Na pulpicie kontrol- nym: wskaźnik przyrządu do pomiaru współczynnika sygnału powinien wska- zywać wielkość K = 0+0,06 (±3 działki na skali przyrządu)
Na pocisku: płytki interceptorów kie- rowania powinny wysu- wać się bez zatarć i sy- metrycznie w stosunku do położenia neutral- nego
Na pulpicie operatora: równomiernie i bez zry- wów odchylać drążek kierowania od neutral- nego położenia do oporu w prawo, a następnie w lewo Na pulpicie kontrol- nym: wskaźnik przyrządu mie- rzącego współczynnik sygnału powinien odchy- lać się równomiernie, bez zrywów, odpowied- nio w prawo lub w le- wo, do wielkości K = 0,6 -i- 0,8; a potem rap- townie do wielkości K ńie mniejszej niż 0,95
47
Kolejność sprawdzeń Wymagane wyniki Uwagi
• Na pocisku: płytki interceptorów od- chylenia powinny wyko- nywać rozkazy na wy- syłane sygnały, wysu- wając się odpowiednio w lewo lub w prawo, a po nadaniu maksymal- nego sygnału w prawo lub w lewo — powinny odpowiednio wysuwać się tylko w jedną, stro- nę — w prawo lub w lewo
Na pulpicie operatora: zwolnić przycisk SPRAWDZENIE Na pocisku: płytki interceptorów kie- rowania powinny usta- wić się w neutralnym położeniu
e. Sprawdzanie d kanał ziałapia obwodów u II (kanału pochylenia) kierowania
Na pulpicie kontrol- nym: ustawić przełącznik przyrządu mierzącego współczynnik sygnału w położeniu KANAŁ II
Na pulpicie operatora: odchylić pokrywkę, na- cisnąć przycisk SPRAW- DZENIE, sprawdzić współczynnik sygnału w neutralnym (zwolnionym) położeniu drążka kiero- wania, następnie nacis- nąć na pulpicie kontrol- nym przycisk PRO- GRAM (nie zwalniając przycisku SPRAWDZE- NIE) Na pulpicie kontrol- nym: wskaźnik przyrządu do pomiaru współczynnika sygnału powinien wska- zywać wielkość K = = 0+0,06, a po naciśnię- ciu przycisku PROGRAM wskaźnik przyrządu do pomiaru współczynnika sygnału powinien od- chylić się — mniej wię- cej w okresie 8 sek — w prawo do wielkości K = 0,36+0,06
Na pocisku: płytki interceptorów po- chylenia, odbierając sy- gnały, powinny wysuwać się do góry
Na pulpicie kontrol- nym; Sprawdzenie wiel- kości maksymal-
48
Kolejność sprawdzeń Wymagane wyniki Uwagi
równomiernie, bez zry- wów odchylić drążek kierowania od położenia neutralnego do oporu w kierunku do siebie, a następnie od siebie zwolnić przyciski SPRAWDZENIE, PRO- GRAM oraz drążek kie- rowania • Na pulpicie operatora: ’ ustawić przełącznik PRZYGOTOWANIE w położeniu 0, a wyłącz- nik ZASILANIE — w po- łożeniu WYŁĄCZONE Na pocisku: odłączyć pocisk od pul- pitu kontroli w czasie naciskania przycisków PROGRAM, SPRAWDZENIE wskaź- nik przyrządu do pomia- ru współczynnika sygna- łu powinien równomier- nie, bez zrywów odchy- lać się w prawo do wiel- kości K = 0,6 -5- 0,8 (drążek w kierunku do siebie) oraz w lewo do wielkości K = 0,1 -5- 0,3 (drążek w kierunku od siebie) Na pocisku: płytki interceptorów po- chylenia powinny od- powiednio odpracować sygnały do góry i do dołu odpowiednio do na- dawanych sygnałów płytki interceptorów kierowania powinny u- stawić się w położeniu neutralnym Na pulpicie operatora: gasną lampki POC. ZA- ŁAD., GOTOWE i ZASI- LANIE nego sygnału i płynności jego zmiany
Przytoczone w powyższym wykazie wielkości współczyn-
ników sygnałów odnoszą się do temperatury normalnej.
3. Wkręcić za pomocą wkrętaka 51-3 korek 25 (rys. 10)
i zakleić gniazdo taśmą polichlorowinylową. Taśmę nakładać
symetrycznie względem gniazda złącza pokładowego.
4. Wpisać do książki pocisku dane uzyskane podczas
sprawdzania działania aparatury pokładowej pocisku (wykaz
danych, które należy zapisać, wyszczególniony jest w książ-
ce). Odchyłki od dopuszczalnych wyników sprawdzania nale-
ży traktować jako niesprawność; w tym wypadku należy po-
cisk wysłać do warsztatu naprawczego celem usunięcia nie-
4 — Przeciwpancerny pocisk
49
sprawności, których charakter należy opisać w książce po-
cisku.
5. Włożyć pocisk do skrzyni w następującej kolejności:
— wstawić pocisk w gniazdo opory 9 (rys. 20) do oporu
i ułożyć w obejmie 2;
— przycisnąć pocisk do opory 9 i zamknąć jarzmo gór-
ne 4, zamknąć dźwignię 10 z uchwytem .i zabezpieczyć za-
wleczką;
— przykryć skrzynię folią 13 w ten sposób, aby przylegała
ściśle do gumowej podkładki uszczelniającej 14; kieszeń na
książkę pocisku powinna być na wierzchu;
— nie zezwala się zakrywać skrzyni wiekiem, jeżeli nie
została przykryta folią, ponieważ wieko skrzyni będzie
przyklejać się do gumowej uszczelki pokrytej specjalnym kle-
jem (poliizobutylenem);
— założyć na skrzynię wieko 5, zamknąć zamki 6 i wło-
żyć w nie zawleczki zabezpieczające 7;
— zaplombować skrzynie; rozmieszczenie plomb powinno
uniemożliwiać zdjęcie wieka bez naruszenia plomb.
14. Przechowywanie pocisków w oddziałach
Pociski kierowane 3M6 powinny być przechowywane
w specjalnych skrzyniach 3Jall. Warunki i sposób przecho-
wywania pocisków powinny odpowiadać przepisom i wyma-
ganiom ustalonym dla przechowywania amunicji i materiałów
wybuchowych.
Zabrania się przechowywania pocisków na prowadnicach
wyrzutni oraz ,w zamocowaniach wyrzutni 2P27, po-
nieważ zamniejsza się w ten sposób okres niezawodności
działania pocisku. Zezwala się przetrzymywać pociski na pro-
wadnicach oraz w zamocowaniach wyrzutni 2P27 tyl-
ko w wypadkach uzasadnionych warunkami bojowymi lub
celami szkoleniowymi. Okresowe przeglądy i kontrole pocis-
ków, wymienione w wykazie prac okresowych, przeprowadza
się przy tym znacznie częściej, niż podczas przechowywania
w opakowaniach.
W składnicach i w miarę możliwości w oddziałach pociski
powinny być przechowywane w zamkniętych, suchych i nie
ogrzewanych pomieszczeniach magazynowych; wilgotność
powietrza w magazynach nie powinna być większa niż wil-
gotność naturalna otoczenia.
Dla zabezpieczenia magazynu pocisków przed wilgocią ko-
nieczne jest regularne przewietrzanie.
W warunkach polowych w czasie pokoju zezwala się prze-
50
chowywać pociski na wolnym powietrzu tylko w wyjątko-
wych wypadkach i w sposób zgodny z ogólnymi przepisami
o przechowywaniu amunicji i prochów na otwartym po-
wietrzu.
Na otwartym powietrzu pociski przechowuje się w specjal-
nie przygotowanych miejscach, które powinny być oczysz-
czane z pokrywy roślinnej i posypane żwirem, tłuczniem lub
żużlem (warstwą grubości 5 cm) i okopane rowkami odwad-
niającymi. Na warstwie tej powinny być ułożone drewniane
podkłady grubości 18x18 lub 18x24 cm.
Skrzynie należy układać na podkładach pod daszkiem lub
brezentowym pokrowcem, uniemożliwiającym działanie na
skrzynie promieni słonecznych, deszczu, śniegu itp.
Podczas deszczowej pogody należy w odpowiednim czasie
usuwać wodę z fałd pokrowca.
Podczas słonecznej pogody należy unosić brzegi pokrowca
w celp przewietrzenia stosu. Zimą usuwać śnieg ze stosów.
Z powierzchni o promieniu 2 m wokćft stosów usuwać śnieg.
Wiosną — podczas topienia się śniegu — obowiązkowo czu-
wać nad odprowadzaniem wody.
Skrzynie z przechowywanymi pociskami należy układać
w stosy do wysokości trzech skrzyń w warunkach polowych
i magazynowych.
Wzierniki osuszaczy 1 (rys. 20) powinny być zwrócone
w kierunku przejścia. Szerokość przejścia między stosami nie
powinna być mniejsza niż 0,70 m, a przejścia głównego — niż
1,5 m (3 m w przypadku stosowania wózków jezdniowych
wysokiego podnoszenia).
Nie rzadziej niż raz na trzy miesiące należy wymieniać wil-
gotny żel krzemionkowy SzSM na suchy.
Aby zamienić żel krzemionkowy, należy:
— odgiąć zagięte brzegi podkładki 18 i wykręcić osłonę
z obsady za pomocą klucza zsp.51-1 osuszacz 1;
— odgiąć zagięte brzegi podkładki 18 i wykręcić osłonę
osuszacza 19 ze wskaźnikiem osuszacza z wkrętki 15 razem
z wziernikiem;
— zamienić zawilgocony żel krzemionkowy ńa suchy, na-
sypując go aż do brzegów osłony 19 osuszacza;
— wkręcić wkrętkę 15 w osłonę z żelem krzemionkowym,
a następnie zagiąć brzegi podkładki 18 na rowki wkrętki
i osłony 19 osuszacza;
— wkręcić w obsadę osuszacz z pierścieniem uszczelnia-
jącym 17 aż do oporu i zagiąć brzegi podkładki 16 na rowki
wkrętki i obsady.
51
Zezwala się regenerować zawilgocony żel krzemionkowy
przez wyprażanie go w temperaturze + 150°C.
Pociski zespolone i ich elementy powinny zapewniać możli-
wość ich przechowywania w zwykłych warunkach magazy-
nowania przez co najmniej pięć lat, a w warunkach polowych
co najmniej przez jeden rok; należy przy tym stosować
opakowanie hermetyczne.
Do strzelań praktycznych należy używać w pierwszej ko-
lejności pocisków o długim okresie przechowywania.
15. Wykaz prac okresowych przeprowadzanych podczas
przechowywania i użytkowania pocisków
Przechowywanie pocisków w opakowaniach
Podczas przechowywania pocisków w opakowaniach na-
leży dokonywać, w zależności od warunków i okresów prze-
chowywania, systematycznych przeglądów i sprawdzeń odpo-
wiednio do przytoczonego niżej wykazu prac okresowych.
Terminy przeprowadzania prac okresowych W czasie przechowywania w warunkach magazynowych, w składnicach, składach, bazach W czasie przechowywania w warunkach potowych
Tygodniowe i kwartalne Przeprowadzenie prac w zakresie przewidzia- nym dla okresu tygod- niowego i kwartalnego Przeprowadzenie prac w zakresie przewidzia- nym dla okresu tygod- niowego i kwartalnego
Półroczne Dla 10°/o pocisków przeprowadzenie prac w zakresie przewidzianym dla okresu półrocznego Przeprowadzenie prac w zakresie przewidzia- nym dla okresu półrocz- nego
Roczne Przeprowadzenie prac w zakresie przewidzia- nym dla okresu rocznego Przeprowadzenie prac w zakresie przewidzia- nym dla okresu pięcio- letniego
Pięcioletnie (po upływie gwaran- cyjnego okresu przechowywania pocisków) Przeprowadzenie prac w zakresie przewidzia- nym dla okresu pięcio- letniego
Tygodniowe prace okresowe obejmują oględziny skrzyń
z pociskami.
Kwartalne prace okresowe obejmują wymianę żelu krze-
mionkowego w osuszaczu.
Prace półroczne obejmują oględziny zewnętrzne i spraw-
52
dzenie pocisków w sposób podany w punkcie 13 niniejszej in-
strukcji. W wypadku uzyskania niezadowalających wyników
sprawdzeń nawet w odniesieniu do tylko jednego pocisku
z ogólnej ilości przechowywanych w warunkach magazyno-
wych, sprawdzeniu poddaje się całą partię pocisków. Nie-
sprawne pociski należy odesłać do bazy do naprawy.
Roczne prace okresowe obejmują przegląd zewnętrzny
i sprawdzenie działania aparatury pokładowej we wszystkich
pociskach przechowywanych w oddziałach i składnicach
(bazach).
W wypadku uzyskania niezadowalających wyników spraw-
dzenia działania aparatury pokładowej nawet w odniesieniu
do tylko jednego pocisku z ogólnej ilości przechowywanych
w składnicach (bazach) poddaje się sprawdzeniu całą partię
pocisków.
Półroczne i roczne prace okresowe w oddziałach przepro-
wadza się za pomocą stacji kontrolno-pomiarowej 2W39
w sposób podany w instrukcji o obsłudze tej stacji.
Pięcioletnie prace okresowe przeprowadza się wg specjal-
nej instrukcji po upływie gwarancyjnego okresu przechowy-
wania pocisków w celu ustalenia następnego okresu przecho-
wywania. Zabrania się używać pocisków po upływie ich gwa-
rancyjnego okresu przechowywania. O zakończeniu okresów
gwarancyjnych przechowywania pocisków należy meldować
przełożonym.
Po załadowaniu pocisków na wyrzutnię 2P27
oraz w czasie przewożenia samochodami
Podczas użytkowania pocisków w oddziałach (gdy pociski
znajdują się na prowadnicach i w zamocowaniach wyrzutni
2P27 lub na samochodach) należy przeprowadzać systematycz-
ne przeglądy i sprawdzenia wg niżej przytoczonego wykazu.
Terminy przeprowadzania prac Rodzaj prac i sprawdzeń
Codzienne (w odniesieniu do po- cisków umieszczonych w wyrzutni 2P27) Przegląd pocisków, usunięcie kurzu, błota, śniegu i wilgoci. Sprawdzić, czy nie ma uszkodzeń pocisków
W czasie gwałtownych wahań wa- runków' atmosferycznych (po ulew- nych i długotrwałych deszczach, po nagłych zmianach temperatury itd.) przed strzelaniem, po marszu itp. Przeprowadzenie • zewnętrz- nego przeglądu i sprawdzenie działania aparatury pokłado- wej pocisków bezpośrednio na wyrzutni 2P27 w sposób ’ po-
53
Terminy przeprowadzenia prac Rodzaj prac i sprawdzeń
(w odniesieniu do pocisków na wy- rzutni 2P27) dany w instrukcji o użytko- waniu wyrzutni (sprawdzenie działania interceptorów kiero- wania po naciśnięciu przycis- ku SPRAWDZENIE na pulpi- cie operatora)
Miesięczne oraz po przebyciu przez wyrzutnie 2P27 z pociskami odleg- łości 1000 km lub po przewożeniu samochodami na odległość 1000 km Przeprowadzenie prac okre- sowych w zakresie półrocznym
Półroczne oraz po przebyciu przez wyrzutnię z pociskami odległości 5000 km lub po przewożeniu samo- chodami na odległość 5000 km Przeprowadzenie prac okre- sowych w zakresie pięciolet- nim
Zezwala się przetrzymywać pociski na prowadnicach i w za-
mocowaniach wyrzutni 2P27 przez sześć miesięcy; po upływie
tego okresu przeprowadza się ich oględziny w zakresie pię-
cioletnich prac okresowych.
W wypadku gdy pociski znajdują się na prowadnicach
i w zamocowaniach wyrzutni 2P27 dłużej niż jeden
miesiąc (bez przerwy lub z przerwami), a w pozostałym cza-
sie znajdują się w opakowaniu 3Jall, ogólny sumaryczny
okres ich przechowywania nie powinien być dłuższy niż je-
den rok; po upływie tego okresu przeprowadza się sprawdze-
nia w zakresie pięcioletnich prac okresowych w celu przedłu-
żenia gwarancyjnego okresu przechowania.
16. Wskazówki dotyczące wypełniania książki pocisku
Książka pocisku jest podstawowym eksploatacyjnym do-
kumentem odzwierciedlającym stan techniczny pocisku.
Książkę należy przekazywać razem z pociskiem. Do bocznej
ścianki skrzyni jest przymocowana kieszeń, w której przecho-
wuje się książkę pocisku.
Książka zawiera dane o montażu i dane dopuszczające po-
cisk do użytkowania ze wskazaniem zakładu produkującego,
bazy montażowej, daty wykonania i elaborowania.
Do książki wpisuje się dane eksploatacyjne pocisku doty-
czące przyjęcia lub przekazania pocisku z jednego oddziału
do drugiego, informacje o przewożeniu pocisku ze wskaza-
niem ilości przebytych kilometrów i warunków przewożenia,
54
adnotacje o przeprowadzonych przeglądach i sprawdzeniach
działania aparatury pokładowej ze- wskazaniem wykrytych
usterek i dokonanych napraw lub zamiany poszczególnych
części z ZIP oraz dane dotyczące minionego i pozostałego
gwarancyjnego okresu działania aparatury pokładowej.
Każda notatka powinna być podpisana przez odpowiednie
osoby i zaopatrzona datą wpisu. Wszystkie wpisy powinny
być wykopane tylko atramentem, czytelnie i dokładnie.
Wszystkie poprawki powinny być podpisane przez osobę
prowadzącą książkę. Zabrania się pozostawiania wpisów bez
podpisów. .
Osobą odpowiedzialną za prowadzenie książki jest funkcyj-
ny, któremu przekazano pocisk do obsługiwania.
ZAŁĄCZNIK
WYKAZ’ CZĘŚCI ZAPASOWYCH I NARZĘDZI NA 100 POCISKÓW
Lp. Nazwa części zapasowej i narzędzia oraz numery wg rysunków- konstrukkcyjnych Ilość Nr odnośnika i rys.
I Łącze elektryczne zsp.00-2 10 19 (rys. 5)
2 Chwytka 00-15 10 20 (rys. 5)
3 Pierścień uszczelniający 01-21 10 8 (rys. 6)
4 Zatrzask zsp.02-4 (bez tulejki 02-17} 5 12 (rys. 4)
5 Korek zsp.02-10 5 25 (rys. 10)
6 Pokrywa zsp.02-13 5 1 (rys. 10)
7 Wkręt 02—19 10 20 (rys. 10)
8 Podkładka uszczelniająca 5 7 (rys. 10)
9 Korek 02-24 5 6 (rys. 10)
10 Wtyk śrubowy zsp.04-6 10 19 (rys. 12)
11 Miseczka 04-17 5 22 (rys. 12)
12 Pokrywa 04-18 5 23 (rys. 12)
13 Kadłub 04-25 10 20 (rys. 12)
14 Pierścień 04-26 10 24 (rys. 12)
15 Wtyk 04-27 10 21 (rys. 12)
16 Kapluiek 5 1 (rys. 7)
17 30 Podkładka uszczelniająca 5 25 (rys. 7)
18 40 Zawleczka - - 5 26 (rys. 7)
19 41 Tasma 3E5 5 26 (rys. 7)
20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 58 Podkładka nr 3Ja21 Podkładka uszczelniająca 59 72x3-B-14-NO, 2969-59 —— 3Jall Polichlorowinylowa taśma izola- cyjna PChŁ030 TU MChP 2898-55 Zel krzemionkowy SzSM GOST 3956-54 20®/o lakier polichlorowinylowy, wg przepisu BKO.045.013 57 Podkładka 3Jall Narzędzia Klucz do osuszacza zsp.51-1 Wkrętak specjalny 51-3 Klucz do zapalnika 51-4 Klucz do zapalnika 51-5 Sprawdzian do regulowania za- trzasków 51-6 10 10 lOm 8kG IkG 10 1 1 1 1 1 16 (rys. 20) 17 (rys. 20)
’) Wykaz orientacyjny — może ulec zmianie.
Rys. 4. Przekrój wzdłużny pocisku:
r — głowica pocisku: H — kadłub pocisku; 1 — zapalnik (3E5); 2 — giowica kumulacyjna (3N13); 3 — styk fisp.Ol-€ i t»p.M-K)i 4 — tródio prędu —
bateria T-70M^(FSz3.509.089); 5 —.szpula (BK4.859.Ot9); 0 — gniazdo ztącza pokładowego /iBp.02-111; 7 — zespół kierowania (BK2.370.002); 8 —
pierścień (00-— )i 9 — układ napędowy (ttpA4)s fO — wkręt (A5i061-259)i ff — wkręt (A5tO62-317); 12 — zatrzask ksp.02-4); J3 — elektromagnes
Inlerceptora odchylenia i pochylenia (BK3 254.074); H — elektromagnes interceptoia obrotu (BK3 254.051)
5=4
Rys. 5. Widok pocisku od strony dysz:
I
15 — pierścień uszczelniający (00-13); 16 — wkręt (A51062-
287); 17 — płytka interceptora (BK7.049.002); 18 — płytka
interceptora (BK8.610.340); 19 — łącze elektryczne (zsp.00-2);
20 — chwytka (00-15); 21 — smugacz T-17 (4L7);
Rys. 10. Przedział aparalury pokładowej (przedział nr 2):
o — występ; b — występ; e — otwór gwintowany: d — roztoczenie; e — wspor-
nik; 1 — występ; g — otwór; I — kadłub przedziału ar 2 (aparatury); f — pokrywa
(lapM-tiji 2 — ustaiacz (Ul); 3 — tiódło prędu — bateria T-70M (FSz3.509J)89);
4 — gniazdo złącza pokładowego lupX)2 tt)i 5 — zespół kierowania |BK2.378.002);
6 — korek (02-24); ? — podkładka uszczelniająca (02-23); 8 — tulejka (02-22); 9 —
sprężyna (02-20); fo — popychacz (02-211; 11 — wtyk widełkowy (lSz0.364.004i; 12—
pokrywa (BK4.17fl.044): 13 — pierścień uszczelniający (02-40); 14 — szpula
(BK4.fl59.0W); 15 — wspornik (02-3A); 16 — wspornik (02-7); 17 — wkręt (A51060-
314); (• — tulejka (02-9); 19 — ustaiacz (02-ffl); 20 — wkręt (02-19); 21 — oś
(02-15); 22 — tulejka (92-17); 23 — sworzeń (02-10); 24 — owiewka (02-10); 25 —
korek (tsp-02-10); 26 — zięcze wtyczkowe
Rys. 11. Kadłub przedziału napędowego (przedział
nr 3) z plalami:
a — zaczep prowadzący: b — zgrubienie: c — występ; d — otwór w zgru-
bieniu; e — zgrubienie cylindryczne; i — zgrubienie pierścieniowe; g —
występ; I — kadłub przedziału nr 3 (zsp.03-2); f — płat (rsp.03-7); 2
gniazdo sprężynowe fJSzO.3C4.O04l} 3 — chomętko (03-7); 4 — płat Jisp 03-5);
5 — pierścień (U2); 6 — ruika (03-18); 7 — kadiub interceplora (03-32);
8 — interceptor obrotu (BK3.254.091); 9 — kadłub interceptory (sap.03-9);
10 — interceptor kierowania (BK3.254.O74): 11 — tulejka f03-6)-) 12_____ wkręt
(03-35); 13 — rurka <03-25); 14 — wkręt (A51062-289); 15* — łączówka
/zsp.03-8); 16 — tulejka (03-3); 17 — wkręt (03-30); 10 — wkręt (03-33); 10 —
nakrętka (03-34); 20 — ciężarki (03-36)
B-B
B
Rys. 12. Układ napędowy:
A
a — dno; b — dysza silnika startowego; c — zaczep; d — kapturek; e — powierzchnia środkująca; i_________
warstwa izolacyjna; g — piericień prowadzący; I — komora nr 1 (zsp.04-2); II — komora nr t
(zsp.r\
4ŁI0r
3\ /a*p. dj
V — zapłonnik silnika startowego! I: V/ — ładunek zapalający silnika zasadniczego I""'Tl ; VI! —
\ 4Llo f \4ŁIo f
przekaźnik płomienia (4S18); VIII — ładunek zasadniczy
f — pokrywa silnika zasadniczego (04-16); 2 — wzmacniacz prochowy
4 — koszyczek wzmacniacza
104-21)1 5 — tulejka przepustowa
wkrętka
16 17 18
kadłub przekaźnika
® — piericień uszczelniający (04-14); 9 — ruszt (04-24);
10 — piericień
uszczelniający (04-15); li ~ nasadka dyszy {(M-IO); 12 — wkładka dyszy (04-11); 13 — pierścień dystan-
sowy (04-10); 14 — piericień (04-20); |5 — przekładka (04-22); 16 — złącze elektryczne L f? —
nakrętka
)• 10 — pokrywa (04-9); 10 — wtyk śrubowy (tsp.04-6); 20 — kadłub (O4-25); 21 — wtyk
(04-27); 22 — miseczka (04-17); 23 — pokrywa (04-18). 24 — pierścień (04-20)
Jndeks
pocisku
Numer porządkowy
pocisku
Numer partii
scalania pocisku
Jndeks
Numer partii
elaborocji
Rok -
elaboracji
Numer zakładu
rtaborujcpego
Umowny znak
mai. wybuch.
Itokscalania
Jndeks zapełniła
Numer partii
Numer składnicy (bazy)
scalającej pocisk
6-00-00
A-IX-1
3M6
'2,
6-00-00
Numer składnicy
(bazy) elaborającej
układ napędowy
Rok produkcji Jndeks ładunku
ładunkowi zapłonników i zapłonników
Mdok z tylu
Rok pnduka
zapalnika
Numer zakładu -y.,
produkującego zapalniki
Numer partii
ładunków i zoolonrtków
4L18
7-00-00
•335
'7
'00
-00
-MB-2N
5-00-00
4L7
00
00 —
_V Rok produkcji
f smugaczy
Jndeks smugacza
Numer zakładu
'produkującego smugacze
, Numer partii
smugaczy
Znak zaszeregowania
zawartości i przewozu
elektrycznych
Numer partii
zaelaborowanych silników
te
4518 -
8-00-00
BRUTTO /65 KG
Numer partii Rok produkcji O
przekaźników płomienia przekaźników płomienia
Numer zakładu produ-
kującego ładunki i
zapłonniki
Jndeks zoeluborowo-
nych przekaźników
plamieni:
Numer zakładu produ-
kującego przekaźniki
płomienia
OSTROŻNIE
NIE PRZEWRACAĆ
GÓRA
OSTROŻNIE
NIE PRZEWRACAĆ
Rys. 21. Znakowanie opakowania 3Jall