/
Text
DOWÓDZTWO WOJSK LOTNICZYCH
d/| im
Lot. 2399|85
SAMONAPROWADZAJĄCY
POCISK LOTNICZY R-60
w
Opis techniczny i użytkowanie
POZNAŃ
1985
Poznań, dnia 13.05.1985 r.
DOWÓDZTWO WOJSK LOTNICZYCH
ZARZĄDZENIE Nr 66/DWL
Wprowadzam do użytku z dniem 10 marca 1986 r. wydaw-
nictwo „Samonaprowadzający pocisk lotniczy R-60. Opis tech-
niczny i użytkowanie”. Lot. '2309/85.
DOWÓDCA
(—) gen. dyw? pil. Tytus KRAWCZYC
SKD 358.33
£39 1
3
TREŚĆ
Str.
WSTgP ............................................ 5
I. OPIS TECHNICZNY POCISKU R-60.................. 7
1. WIADOMOŚCI OGÓLNE ........................ 7
1.1. Podstawowe charakterystyki taktyczno-
-techniczne... ......................... M 7
1.2. Podstawowe dane techniczne pocisku .... 8
1.3. Budowa pocisku ••••••••••••••*••••••••• 8
2. ZASTOSOWANIE BODOWE POCISKU ............... 13
2.1. Warunki zastosowania bojowego ......... 13
2.2. Podstawowe odcinki lotu pocisku ••••••• 15
3. CZĘŚCI SKŁADOWE POCISKU................... 16
3.1. Termiczna głowica samonaprowadzejęca • • 16
3.2. Układ sterowania •••••••••••••••••••••• 17
3.3. Radiolokacyjny zapalnik zbliżeniowy ... 16
3,4. Stykowy nadajnik celu ................ 18
3.5. Mechanizm zabezpieczajęco-wykonawczy .. 18
3.6. Silnik.............................. 19
r
3.7. Część bojowa •••••••••................. 21
3.8. Układ zasilania energię elektrycznę ... 22
3.9. Skrzydło............................. 23
3.10. Wyposażenie elektryczne pocisku •••••• 25
4. ZASTOSOWANIE POCISKU ....................... 26 '
4.1. Zastosowanie pocleku do celów powie-
trznych 26
4.2. Zastosowanie pocisku do celów naziem-
nych 30
4
4,3. Niekierowane odpalanie pocisku ......... 30
4.4. Wprowadzanie pocisku w rejon celu
i zniszczenie celu •••••••••••••............. 31
5. MALOWANIE, OZNAKOWANIE I OPAKOWANIE ......... 31
II. UŻYTKOWANIE..................................... 33
6. WIADOMOŚCI OGÓLNE I ZASADY BEZPIECZEŃSTWA 33
7. PRZYGOTOWANIE, PODWIESZANIE I ZDEJMOWANIE
POCISKU......................................... 39
8. RESURS TECHNICZNY I OKRESY PRZECHOWYWANIA 44
9. TRANSPORT ................................... 47
9.1. Wskazówki ogólne ...•••••.............. 47
9.2. Zasady bezpieczeństwa ................. 46
9.3. Przewóz transportem kolejowym, samo-
chodowym i powietrznym •••••••............... 49
ZAŁĄCZNIKI
Z.l. Wykaz materiałów stosowanych podczas eksploa-
tacji ............•••«..........• 50
Z.2. Zalecenia dotyczęce zamiany radzieckich ma-
teriałów pędnych i smarów na zachodnie ...... 51
WYKAZ ZMIAN....................................... 53
t
5
WSTĘP
Niniejszy opis techniczny i eksploatacja samonaprowa-
dzajęcego pocisku lotniczego R-60 do bliskiej manewro-
wej walki powietrznej przeznaczony jest do poznania
urządzeń pocisku, zapewnienia pełnego wykorzystania
jego możliwości technicznych oraz prawidłowej eksploa-
tacji*
Instrukcja składa się z dwóch części* Pierwsza część
zawiera opis techniczny*pocisku, a druga jego eksploa-
tację, zasady przechowywania i transportu.
W skład kompletu dokumentacji technicznej pocisku
R-60 wchodzi:
- opis techniczny i eksploatacja;
- formularz.
7
I. OPIS TECHNICZNY POCISKU R-60
1. WIADOMOŚCI OGÓLNE
1.1. PODSTAWOWE CHARAKTERYSTYKI TAKTYCZNO-TECHNICZNE
Pocisk R-60 przeznaczony jest do niszczenia samolo-
tów nieprzyjaciela w bliskiej manewrowej walce powie-
trznej, a także do niszczenia celów naziemnych. Wykona-
ny on jest według układu aerodynamicznego "kaczka"
i ma rozmieszczone w kształcie krzyże skrzydła, stery
i destabilizatory, które sę niezbędne do zwiększenia
efektywności sterów na dużych kętach natarcia /rys.
1.1, 1.2/. Na skrzydłach znajduję się żyrolotki do
tłumienia drgań pocisku względem osi podłużnej.
Pociski R-60 sę podwieszane na samolotach na pojedyn-
czych i podwójnych wyrzutniach.
Uwaga* Podczas eksploatacji pocisku nie przewiduje
się sprawdzania jego parametrów.
Wykrywanie, rozpoznawanie celu oraz celowanie wykony-
wane jest przez pilota z wykorzystaniem celownika
optycznego oraz celownika radiolokacyjnego. Podstawowym
zadaniem celowania jest zapewnienie przechwycenia celu
przez termlcznę głowicę samonaprowadzajęcę TGS. Osięga
.się to przez zgranie nieruchomej względem samolotu
r
siatki celownika z celem przez odpowiednie pilotowanie
|samolotu.
। Gdy cel znajduje się w polu przechwycenia głowicy,
[następuje jego automatyczne przechwycenie i głowica
przechodzi na zakres automatycznego śledzenia w prze-
działach kęta przecelowania Deżeli cel wyjdzie
poza te przedziały następuje zrzut przechwycenia i gło-
wica powraca w położenie neutralne /wyjściowe/.
Podczas przechwycenia celu przez choćby jeden pocisk
z wyrzutni do samolotowego układu zobrazowania podawany
jest sygnał "Przechwycenie** w postaci napięcia prądu ;
stałego na lampkę sygnalizacyjną oraz w postaci napięcia,
prądu przemiennego /brzęczyk/ do słuchawek pilota,
I
Moment odpalania określany jest przez pilota. Odpa-
lanie odbywa się przez naciśnięcie przycisku bojowego
"ODPALANIE**. W celu odpalenia kolejnego pocisku należy
powtórnie nacisnąć przycisk.
Możliwe są warianty odpalania pocisków pojedynczo
i salwą /serią/ po dwa /po jednym pocisku z różnych
wyrzuthl/. Wariant odpalania określany jest przez pi-
lota.
1.2. PODSTAWOWE DANE TECHNICZNE POCISKU
Masa startowa 43,5 kg.
Długość pocisku 2095 mm.
średnica korpusu ......................... 120 mm.
Rozpiętość skrzydła 390 mm
i
1,3. BUDOWA POCISKU |
Budowę pocisku przedstawia rys. 1.3, a schemat po- |
działu technologicznego rys. 1.4. Pocisk składa się |
z pięciu przedziałów, połączonych między sobą za pomocą i
etyków bagnetowych /oprócz przedziałów nr 1 i nr 2,
które połączone są za pomocą gwintu/.
Przedział nr 1 to termiczne głowica samonaprowadzają*^
Ł-
ca, na której zamontowane są destabllizatory. TGS jest I
głowicą pasywną z niechłodzonym jednopłaszczyznowym |
fotoelementem.
- destabi-
zpieczaję-
- ścinana
ok sterowa-
yjny zapal-
3 - nadaj-
; 15 - za-
ładunek
otki
Rys. 1.1 /!/. Widok ogólny pocisku
2095
Rys, 1.2 /2/, Wymiary zewnętrzre
Rys. 1.3 /3/. Budowa pocisku:
1 - termiczna głowica samonaprowadzajęca; 2 - destabi-
lizator; 3 - część'bojowa; 4 - mechanizm zabezpleczaję-
co-wykonawczy; 5 - ster; 6 - napęd sterów; 7 - ścinana
więzka przewodów; 8 - blok automatyki; 9 - blok sterowa-
nia; 10 - pilot automatyczny; 11 - radiolokacyjny zapal-
nik zbliżeniowy; 12 - generatory turbinowe; 13 - nadaj-
nik zejścia: 14 - wytwornica gazów prochowych; 15 - za-
płonnik; 16 « prochowy silnik rakietowy; 17 - ładunek
peliwa stałego; 18 - skrzydło; 19 - żyrolotki
9
Rys. 1.1 /!/• Widok ogólny pocisku
Inondl
1 - termiczna głowica samonaprowadzajęca; 2 - destabi-
lizator; 3 - część'bojowa; 4 - mechanizm zabezpieczają*
co-wykonawczy; 5 - ster; 6 * napęd sterów; 7 * ścinana
więzka przewodów; 8 - blok automatyki; 9 * blok sterowa*
nia; 10 * pilot automatyczny; 11 - radiolokacyjny zapal*
nik zbliżeniowy; 12 - generatory turbinowe; 13 * nadaj*
nik zejścia; 14 - wytwornica gazów prochowych; 15 * za*
płonnlk; 16 - prochowy silnik rakietowy; 17 - ładunek
paliwa stałego; 18 - skrzydło; 19 - żyrolotki
Rys. 1.4 /4/, Schemat podziału techno-
logicznego :
1 - przedział nr 1 - termiczna głowica
samonaprowadzajęca; 2 - przedział nr 2 -
część bojowa; 3 - przedział nr 3 - prze-
dział sterowania ze sterami; 4 - prze-
dział nr 4'- zapalnik; 5 - przedział nr
5 - silnik; 6 - skrzydło; 7 - opływ tyl-
ny
13
W przedziale nr 2 znajduje się część bojowa oraz me-
chanizm zabezpieczajęco-wykonawczy.
Przedział nr 3 jest przedziałem sterowania. Znajduję
się w nim: układ sterowanie, blok automatyki, stykowy
nadajnik celu oraz blok stabilizacji zasilania elek-
trycznego. Na przedziale zamontowane sę stery oraz
gniazdko HUB", którego położenie określa zastosowanie
pocisku podczas strzelać bojowych i szkolnych.
W przedziale nr A znajduję się: zbliżeniowy zapalnik
radiolokacyjny, wytwornica gazów prochowych, blok gene-
ratorów turbinowych oraz nadajnik zejścia. W dolnej
części, pod przedziałem nr 3 i 4 umieszczona jest w ko-
rytku instalacja gazowa i elektryczna.
V/ przedziale nr 5 umieszczony jest rakietowy silnik
prochowy. Na przedziale zamontowane sę skrzydła z żyro-
lotkami oraz opływ tylny.
x 2. ZASTOSOWANIE BOJOWE POCISKU
2.1. WARUNKI ZASTOSOWANIA BOJOWEGO
Pocisk R-60 może być odpalany w czasie walki powie-
trznej w całym możliwym zakresie prędkości lotu samolo-
tu. Celowanie wykonuje się przy widoczności wzrokowej
celu za pomocę celownika optycznego.
Odpalanie pocisku możliwe jest po przechwyceniu celu
przez głowicę samonaprowadzajęcę pocisku. Pocisk może
być odpalany podczas wykonywania manewru celowania przy
przeciężeniu samolotu do 7. Ograniczenia dotyczęce wa-
runków odpalania /pojedynczo, serią/, podane sę w do-
kumentacji eksploatacyjnej samolotu, a czynności pilota
w odpowiedniej Instrukcji.
14
Do samonaprowedzania pocisku R-60 służy termiczna
głowica samonaprowedzajęca, która przechwytuje promie-
niowanie podczerwone nagrzanych części celu i po prze-
chwyceniu działa na zakresie automatycznego śledzenia
tego źródła promieniowania*
Możliwe jest stosowanie pocisku R-60 w warunkach
zachmurzenia wtedy, gdy poziom sygnału odbitego od
celu przewyższa poziom sygnału odbitego od tła zachmu-
rzenia*
Pocisk R-60 odpalać w taki sposób, aby cel nie znaj-
dował się w kęcie przestrzennym £15° na tle słońca lub
księżyca* Pocisk R-60 może być stosowany do niszczenia
celów lecęcych z przeniżeniem /na tle powierzchni ziemi/
celów naziemnych promieniujących ciepło oraz zapewnia
zniszczenie celu z ustalonym prawdopodobieństwem przy
zachowaniu warunków podanych niżej*
Wysokość niszczenia celu H /km/..........0,03 - 20
c
Przewyższenie /przeniżenie/ celu wzglę-
dem samolotu zlH /km/ •.••••«••••••••••••••• 1+0,15 H
c
Prędkość celu /km/godz/ ••••••••••••••*• 600 - 2500
Stosunek prędkości samolotu i celu
Szerokość strefy możliwych odpaleń w za-
leżności od sylwetki celu *•••••••••••••••• do 4/4
Minimalna odległość odpalania /km/:
- przy sylwetce celu 0/4 *••••*.•••••*«• 0,2 - 1,8
- przy sylwetce celu 3/4 ............... 0,4 - 2,5
Maksymalna odległość odpalania przy
działaniu silników celów na zakresie odpala-
nia /km/ *............................. 1,2 - 10
/przy sylwet-
ce celu
do 3/4
I
2.2. PODSTAWOWE ODCINKI LOTU POCISKU
Lot pocisku można podzielić na odcinek aktywny i pa-
sywny. Odcinek aktywny z działającym silnikiem dzieli
się na odcinek stabilizacji oraz odcinek samonaprowa-
dzania. Na odcinku stabilizacji TGS śledzi cel, ale
sygnały sterowania nie sę podawane z głowicy do układu
sterowania. Pocisk R-60 jest stabilizowany na torze
lotu przykładowo przez 0.35 s, to znaczy przeciwdziała
przez wychylanie sterów zaburzeniom, powstałym podczas
zejścia pocisku z wyrzutni oraz podczas lotu w pobliżu
samolotu. Czas lotu na odcinku stabilizacji powinien
trwać tyle,aby pocisk zdyżył wyjść przed przednię
częsc kadłuba samolotu w celu zapewnienia Jego bezpie-
czeństwa.
Po zakończeniu lotu na odcinku stabilizacji włącza-
ne jest sterowanie. Sygnały z głowicy samonaprowadza-
jęcej podawane sę do układu sterowania i od tego mo-
mentu rozpoczyna się samonaprowadzanie pocisku na cel.
Po oddaleniu się pocisku na bezpieczny odległość od
samolotu /przykładowo o 100 m/ następuje odbezpieczenie
zapalnika /tzw. odbezpieczenie odległościowe/, które wy-
klucza możliwość przypadkowego wybuchu pocisku do mo-
mentu jego oddalenia na bezpieczny odległość.
Odcinek pasywny po zakończeniu działania silnika.
Pocisk z zapasem energii kinetycznej kontynuuje lot
bezwładnościowo i w dalszym ciygu odbywa się samonapro-
wadzanie. Przy zbliżeniu się pocisku do celu zadziałuje
zapalnik, który podaje sygnał rozerwania się części bo-
jowej pocisku do mechanizmu zabezpieczajęco-wykonaw-
czego.
□eśli w cięgu 23 - 35 s lotu pocisku zapalnik nie
podał tego sygnału, to zadziała system samolikwidacji
i pocisk rozerwie się.
16
3. CZĘŚCI SKŁADOWE POCISKU
3.1. TERMICZNA GŁOWICA SAMONAPROWADZAJĄCA
Termiczna głowica samonaprowadzajęca Jest przyrządem
elektroniczno-optycznymt przeznaczonym do zobrazowania
celu na tle otoczenia i podawania sygnału przechwycenie
do wyrzutni, a także do pomiaru i podawania do układu
sterowania sygnału prędkości kątowej linii celowania
celu.
Widok zewnętrzny TGS przedstawia rys. 3.1.
Termiczna głowica samonaprowadzająca składa się
z koordynatora oraz bloku elektronicznego. Koordynator
Jest zespołem optyczno-żyroskopowym, który składa się
z żyroskopu swobodnego z obiektywem zwierciadłowo-so-
czewkowym, stojana oraz fotoelementu.
Rys. 3.1 /5/. Widok zewnętrzny termicznej głowicy samo-
naprowadzającej
17
3.2. UKŁAD STEROWANIA
Układ sterowania spełnia następujące funkcje:
- stabilizuje lot pocisku zgodnie z informację poda-
wany z fotoelementów;
- steruje lotem pocisku zgodnie z sygnałami TGS;
- ogranicza maksymalne dopuszczalne przeciążenia
boczne ze względu na wytrzymałość pocisku;
- filtruje sygnał sterujęcy TGS;
- przełęczą współczynniki obwodu stabilizacji
1 sterowania w zależności od warunków poczętkowych
oraz czasu;
- kształtuje sygnał "Kontrolne położenie sterów"
oraz sygnał "Gotowość"*
Układ sterowania jest kompletem, który składa się
z następujęcych bloków:
- bloku sterowania z elementami elektronicznymi oraz
fotoelamentami;
- napędu sterów, który składa się z dwóch bloków,
a każdy z nich ma rozdzielacz gazowy oraz maszynę
sterowę*
Napędy sterów zamontowane sę w bezpośredniej odleg-
łości od sterów, a blok sterowania w pobliżu środka
ciężkości pocisku*
Komplet bloków, a także komplet z pociskiem połęczo-
ny jest elektrycznie przez więzkl przewodów pocisku*
Fotoelementy umocowane sę w środkowej części korpusu
bloku, który składa się z dwóch odlanych części* Na
przedniej części korpusu, zgodnie z kierunkiem lotu,
umocowane sę dwa złęcza wtykowe, z których jedno jest
złęczem roboczym, a drugie przeznaczone jest do spraw-
dzania i zapisu parametrów*
18
3.3. RADIOLOKACYJNY ZAPALNIK ZBLIŻENIOWY
Radiolokacyjny zapalnik zbliżeniowy przeznaczony jest
do podawania impulsu wykonawczego do mechanizmu zabez-
piecza jęco-wykonawczego w celu rozerwania części bojo-
wej pocisku podczas strzelania do celów powietrznych.
Zapalnik jest urządzeniem radiolokacyjnym typu aktyw-
nego. w celu ograniczenia odległości działania, zmniej-
szenia bezwładności, a także zapewnienia odporności
działania w warunkach oddziaływania przeciążeń wibra-
cyjnych w zapalniku wykorzystywana jest Impulsowa za-
sada działanie.
Zapalnik składa się z systemu antenowego oraz urzę-
dzenia nadawczego i odbiorczego.
3.4. STYKOWY NADAJNIK CELU
Stykowy nadajnik celu przeznaczony jest do podawania
impulsu elektrycznego na zapłonnik elektryczny mechaniz-
ł
mu zabezpieczajęco-wykonawczego pódczas bezpośredniego
trafienia pocisku w cel.
Nadajnik jest impulsowym generatorem magnetoelek-
trycznym. Układ magnetyczny generatora składa się
z nieruchomego magnesu stałego z cewkę oraz ruchomej
zwory falowej 1 bezwładnościowej.
3.5. MECHANIZM ZABEZPIECZAJĄCO-WYKONAWCZY
Mechanizm zabezpieczajęco-wykonawczy jest urzędze-
nlem jednorazowego działania typu zabezpieczejęcego
i przBznaczony jest do wykonywania następujęcych czyn-
ności :
- uniemożliwienie rozerwania się części bojowej po-
cisku do czasu jego odbezpieczenia oraz podczas
19
przypadkowego podania dowolnego napięcia do me-
chanizmu ;
- zapewnienie rozerwania się części bojowej w momen-
cie podania sygnału elektrycznego z bezstykowego
lub stykowego nadajnika celu po czasie niezbędnym
do odległościowego odbezpieczenia;
- zapewnienie rozerwania się części bojowej pocisku
po upływie czasu niezbędnego do samolikwidacji
pocisku.
Mechanizm zabezpieczajęco-wykonawczy składa się z na-
stępujących podstawowych zespołów:
- mechanizmu zabezpieczającego;
- zespołu detonującego;
- zespołu samolikwidacji;
- gniazdka montażowego;
- złącza.
Wszystkie zespoły znajdują się w korpusie metalo-
wym, który przymocowany jest nakrętkami do tylnej po-
wierzchni czołowej części bojowej. Mechanizm zabezpie-
czaj ąco-wykonawczy połączony jest elektrycznie z po-
ciskiem przez złącze.
3.6. SILNIK
Silnik rakietowy na paliwo stałe przeznaczony jest
do zapewnienia lotu pocisku z prędkością niezbędną do
wykonania zadania taktycznego.
Silnik /rys. 3.2/ składa się z korpusu, wewnątrz
którego znajdują się: ładunek paliwa stałego, zapłonnik,
zapłonnik elektryczny oraz blok zabezpieczenia. Korpus
silnika jest elementem nośnym konstrukcji pocisku.
Znajdują się na nim węzły do mocowania skrzydeł pocisku,
a także do podwieszenia pocisku na wyrzutni samolotu.
20
Widok zewnętrzny silnika
oj
21
Na przednim węźle podwieszenia znajduje się zęb -
ogranicznik, który służy do ustalania pocisku na belce
w kierunku podłużnym.
Na korpusie silnika w specjalnych obejmach umocowane
sę styki zapłonu silnika, które podczas wszystkich eta-
pów wykorzystania zakryte sę urządzeniem ochronnym
/umownie na rysunku nie pokazanym^ zdejmowanym tylko
podczas podwieszania pocisku pod samolotem. Takie sa-
me urządzenia ochronne /umownie nie pokazane/ założone
sę na środkowym i tylnym węźle podwieszenia.
Na tylnej powierzchni czołowej silnika zamontowany
jest opływ tylny za pomocę wkrętów.
Silnik połęczony jest z przednię częścię pocisku za
pomocę połęczenia bagnetowego, zabezpieczonego wkrętami.
3.7. BODOWA
Część bojowa /rys. 3.3/ przeznaczona jest do niszcze-
nia celu i jest samodzielnym, nośnym przedziałem po-
cisku.
Korpus części bojowej jest spawanę, cylindryczny,
duraluminiowę tuleję, której dno wykonane jest razem
z kołnierzem przednim. Na kołnierzu tylnym znajduje się
połączenie bagnetowe w celu jego połączenia z przedzia-
łem pocisku. Na zewnętrznej powierzchni tulel znajduję
się elementy rażęce /stalowe rdzenie/. Na tuleję nałożo-
ny jest opływ. V/ tulei umieszczony jest prasowany ładu-
nek materiału wybuchowego. Wewnętrzna powierzchnia ła-
dunku zabezpieczona jest rurę. Na tylnej powierzchni
czołowej tulei w cienkościennej misce ułożona jest
kostka dodatkowego detonatora. Ładunek, rura oraz kost-
ka detonatora umocowane sę w tulei za pomocę gwintowanej
pokrywy, na której znajduję się kołki z nakrętkami do
mocowania mechanizmu zabezpieczajęco-wykonawczego« Po-
krywa wkręcana jest w korpus i ustalana za pomocę
23
22
wkrętów zabezpieczaJących w określonym położeniu wzglę-
dem pocisku.
Zamontowana część bojowa jest hermetyczna, cała jej
powierzchnia jest pomalowana, albo ma specjalny powłokę
która zabezpiecza przed korozję.
Rys. 3.3 /7/. Widok zewnętrzny części bojowej
3.8. UKŁAD ZASILANIA ENERGIĄ ELEKTRYCZNĄ
Układ zasilania energię elektryczną pocisku R-60
składa się z pokładowego źródła zasilania, przeznaczo-
nego do zasilania elektrycznego pocisku podczas lotu
autonomicznego oraz z wytwornicy gazów prochowych,
przeznaczonej do zasilania napędów sterów pocisku oraz
pokładowego źródła zasilania gorącym gazem.
Pokładowe źródło zasilania ma następujące napięcia
wyjściowe: +27 V, + 12 ,6 V 1 -40 V.
Pokładowe źródło zasilania składa się z bloku gene-
ratorów turbinowych oraz stabilizatora napięcia. Blok
generatorów jest jednolitą konstrukcją z dwoma genera-
torami turbinowymi, dwoma kondensatorami oraz z insta-
lacją elektryczną i gazową. Blok generatorów turbinowych
razem z wytwornicą gazów prochowych znajduje się w prze-
dziale czwartym pocisku. Blok stabilizacji napięcia
jest konstrukcją zbudowaną z płyt zalanych masą izola-
cyjną i znajdującą się w przedziale nr 3 pocisku.
Wytwornica gazów prochowych przeznaczona jest do za-
silania gorącym gazem bloku generatora turbinowego oraz
maszyn sterowych pocisku. Wytwornice•gazów prochowych
składa się z następujących elementów:
a/ hermetycznej komory spalania z blokiem filtrów;
b/ ładunku prochowego;
c/ zapłonnika*
d/ zapłonnika elektrycznego.
3.9. SKRZYDŁO
Skrzydło wykonane Jest w kształcie trapezu /rys. 3.4/
i przymocowane do przedziału za pomocą wkrętów. Skrzydła
są wzajemnie zamienialne.
W celu stabilizacji lotu pocisku w zależności od po-
chylenia, na końcu każdego skrzydła zamontowana jest
żyrolotka z hydraulicznym tłumikiem drgań, która prze-
ciwdziała zaburzeniom wpływającym na pocisk, wykorzy-
stując moment żyroskopowy.
Podczas lotu samolotu żyrolotka jest zabezpieczona.
Po zapłonie silnika pocisku strumień gazów roztapia
tuleję na urządzeniu blokującym i sprężynujący kołek
zabezpieczający zwalnia żyrolotkę.
24
Rys. 3.4 /£/• Skrzydło
25
3.10. WYPOSAŻENIE ELEKTRYCZNE POCISKU
Wyposażenie elektryczne pocisku przeznaczone jest do
zabezpieczenia połączeń elektrycznych między pociskiem
a samolotem oraz między agregatami na pokładzie pocisku
a źródłem zasilania elektrycznego. W skład wyposażenia
elektrycznego pocisku wchodzi sieć wiązek przewodów
elektrycznych, złącza wtykowe, blok automatyki oraz na-
dajnik zejścia.
Blok automatyki przeznaczony jest do przełączania
sygnałów oraz napięć zasilających zgodnie z sygnałem!
sterującymi. Konstrukcyjnie ma on kształt korpusu meta-
lowego z wychodzącymi z niego wiązkami przewodów, które
zakończone są złączami. Za pomocą tych złączy blok po-
łączony jest z agregatami.
Nadajnik zejścia jest jednym z elementów obwodu bez-
pieczeństwa i przeznaczony jest do zaznaczenia czasu
zejścia pocisku z prowadnic belki /sygnał "Odłączenie”/.
Nadajnik zamontowany jest na pokryciu przedziału nr 4
pocisku za pomocą wkrętów. Trzon nadajnika wystaje na
zewnątrz pocisku i utrzymywany jest w tym położeniu
za pomocą silnej sprężyny spiralnej. Podczas podwiesza-
nia pocisku trzon nadajnika opiera się o prowadnicę
belki i rozwiera normalnie zwarte styki dwóch mikrowy-
łączników, któro są wmontowane w korpus nadajnika. Po
zejściu pocisku trzon pod działaniem sprężyny powraca
w położenie wyjściowe, w wyniku czego styki mikrowyłącz-
ników zwierają się.
Podczas przechowywania i transportu nadajnik zejścia
zabezpieczony jest specjalnym kołpakiem zdejmowanym
przed podwieszeniem pocisku.
26
4. ZASTOSOWANIE POCISKU
4.1. ZASTOSOWANIE POCISKU DO CELÓW POWIETRZNYCH
Przygotowanie aparatury pocisków do odpalania, od-
palanie oraz działanie aparatury podczas lotu autono-
micznego ma określony kolejność.
Sygnał "Włóczenie pocisków" podawany jest przez
pilota przed lotem /na ziemi/. Po tym sygnale z samolo-
tu do podwójnej wyrzutni podawane jest napięcie prędu
stałego 27 V oraz jednofazowe napięcie prędu przemien-
nego V 380 - 980 Hz, a do pojedynczej wyrzutni po-
dawane jest napięcie prędu stałego 27 V.
Po sygnale "Włóczenie pocisków" z samolotowych źró-
deł zasilania elektrycznego podawane jest napięcie
+27 V do pocisku oraz do układu zasilania elektrycznego
wyrzutni, który wypracowuje napięcie:
a/ prędu przemiennego 3x36 V 1000 Hz, które podawane
jest na rozkręcenie silników żyroskopów układów stero-
wania ;
b/ prędu stałego -40 V na rozkręcenie silnika żyro-
skopu koordynatora TGS oraz do zasilania jego układu.
Rys.
4.1 /9/. Numeracje
pocisków podwieszanych na
podwójnej wyrzutni
27
Przez obwody pocisku napięcia +27 V i -40 V podawane
sę do bloku połączeń z wyrzutni.
Po 1 min od podania sygnału "Włączenie pocisków" po-
cisk jest gotowy do użycia bojowego.
Po pojawieniu się celu w polu widzenia TGS blok po-
łączeń odblokowuje koordynator i wprowadza głowicę
w zakres automatycznego śledzenia celu w przedziałach
kąta przycelowania +4° oraz podaje do układu wyrzutni
sygnał "Przechwycenie". Przechwycenie celu przez
choćby jeden pocisk podwieszony na danej wyrzutni spo-
woduje podanie sygnału "Przechwycenie" do samolotu
na lampkę sygnalizacyjną oraz sygnału dźwiękowego do
słuchawek pilota.
Sygnał "Odpalanie" podawany jest po naciśnięciu
przez pilota przycisku bojowego. Sygnał ten podawany
jest przez daną wyrzutnię do pocisku, który przechwy-
cił cel /w podwójnej wyrzutni odzew gotowości pocisków
podawany jest w kolejności 1-2/.
Numerację pocisków na podwójnych wyrzutniach przed-
stawia rys, 4.1 /widok zgodnie z kierunkiem lotu/.
Po podaniu do pocisku sygnału "Odpalanie" termiczna
głowica samonaprowadzająca przechodzi na zakres śledze-
nia celu w całym kącie poszukiwania /namiaru/, w prze-
działach +45°, zostaje odblokowany silnik żyroskopu
układu sterowania, wytwornica gazów prochowych zostaje
uruchomiona i gorące gazy podawane są do maszyn stero-
wych układu sterowania oraz dó bloku energetycznego
pocisku /pokładowe źródło zasilania/. Gdy blok energe-
tyczny osiągnie zakres pracy, następuje zasilanie ukła-
du sterowania oraz bezstykowego nadajnika celu. W ukła-
dzie sterowania zostaje zablokowany sygnał wysokości,
który jest podawany z samolotu, stery pocisku zostają
w położeniu kontrolnym /powinno to świadczyć o spraw-
ności napędu sterów/, a do wyrzutni podawany jest z po-
cisku sygnał "Położenie kontrolne sterów".
28
Przykładowo, po 0,25 s od podania sygnału “Odpalanie"
oraz przy spełnieniu warunków, że stery znajdują się
w położeniu kontrolnym, a blok zasilania elektrycznego
osiągnął konieczny poziom napięcia, z wyrzutni do ukła-
du sterowania podawany jest sygnał "Wyjście przekaźnika
napięcia*. Po tym sygnale układ sterowania zostaje pod-
łączony, a do wyrzutni podawany jest sygnał "Gotowość",
po którym w wyrzutni zadziała elektromagnes. Elektro-
magnes odblokowuje zamek, który utrzymuje pocisk na
belce, a po odblokowaniu zamka podawane jest napięcie
na zapłon silnika. Pod działaniem siły ciągu silnika
odblokowany zamek zostaje otwarty i pocisk schodzi z
z prowadnic. W początkowym okresie ruchu pocisku na-
stępuje ścięcie wiązki przewodów, która łączy elektrycz-
nie pocisk z wyrzutnią, stery pocisku ustawiane są
w położeniu zerowym i ścięta zostaje pętla, która bocz-
nikuje obwód zapalający mechanizmu zabezpieczająco-wy-
konawczego. Po ścięciu wiązki przewodów zasilanie
elektryczne silników żyroskopów układu sterowania
zostaje przerwane i silniki podczas lotu autonomicz-
nego pracują na wybiegu, ścięta część wiązki przewodów
chowana jest do wyrzutni.
Podczas ruchu pocisku po prowadnicach zadziała na-
dajnik zejścia i podawany jest sygnał "Odłączenie",
po którym przy wystąpieniu przeciążenia wytwarzanego
przez siłę ciągu, zadziała zapłonnik odpalający mecha-
nizmu zabezpieczająco-wykonawczego i uruchamiane jest
urządzenie czasowe w celu podania sygnału "Odbezpie-
czenie mechanizmu zabezpieczająco-wykonawczego". Oprócz
tego, po sygnale "Odłączenie", sygnały z układu stero-
wania podłączane zostają do wejścia traktu sterowego
/układu sterowania przechodzi na zakres stabilizacji/
i uruchamiane jest urządzenie czasowe w celu podania
sygnału “Włączenie sterowania".
Uwaga. Po zejściu jednego z pocisków kolejny
z tej samej wyrzutni może być odpalany
29
tylko po powtórnym naciśnięciu przycisku bo-
jowego. Jeżeli w cięgu 1,25 s pocisk nie
zejdzie z wyrzutni, zostaję z niego odłączo-
ne sygnały odpalania, a w podwójnej wyrzutni
. przy naciśniętym przycisku bojowym zostaje
automatycznie podany sygnał "Odpalanie" do
kolejnego pocisku /przy spełnieniu warunków,
że pocisk ten przechwycił cel/.
Przykładowo, 0,35 s po podaniu sygnału "Odłęczenie"
podawany jest sygnał "Włęczenie sterowania", po którym
z TGS podawany jest sygnał do układu sterowania i po-
cisk rozpoczyna samonaprowadzanie na cel.
Przykładowo, 1,7 s po podaniu sygnału "Odłęczenie"
i zadziałaniu zapłonnika odpalającego /przy koniecznym -
poziomie przeciążenia v/zględem osi X pocisku/ zostaje
odbezpieczony mechanizm zabezpieczajęco-wykonawczy,
zwarty jego obwód ogniowy i podłęczone zapłonniki
elektryczne do obwodów stykowego nadajnika celu oraz
radiolokacyjnego zapalnika zbliżeniowego, w wyniku
czego w sytuacji bojowej /gniazdko U - 3 powinno być
ustawione wskazówkę odwrotnie do kierunku lotu w stronę
litery 3/ nadajniki celu sę całkowicie gotowe do działa-
nia.
Podczas odpalania szkolno-bojowego /gniazdko U - B
powinno być ustawione wskazówkę zgodnie z kierunkiem
lotu, w stronę litery U/ wprowadzany jest specjalny
przekaźnik zabezpieczenia, który zadziała przykładowo
*
2,2 s po podaniu sygnału "Odłęczenie". Do radiolokacyj-
nego zapalnika zbliżeniowego podawany jest sygnał "Od- '
bezpieczenie 2" i tylko po tym sygnale zapalnik gotowy
jest do działania /stykowy nadajnik jest gotowy do
działania od momentu odbezpieczenia mechanizmu zabez-
piecza jęco-wykonawczego , to jest przykładowo 1,7 s po
podaniu sygnału "Odłęczenio"/.
Gdy pocisk minie cel, zadziała radiolokacyjny za-
palnik zbliżeniowy, podawany jest sygnał do mechanizmu
zabezpieczajęco-wykonawczego 1 następuje rozerwanie
części bojowej. Przy bezpośrednim uderzeniu pocisku
30
w cel część bojowa rozrywa się zgodnie z sygnałem ze
stykowego nadajnika celu.
□eżeli radiolokacyjny zapalnik zbliżeniowy i nadajnik
bezstykowy nie zadziałaj? po upływie 23 - 25 s od
startu pociski^ to mechanizm zabezpieczajęco-wykonawćży
poda sygnał rozerwania części bojowej i następ! samo-
likwidacja pocisku.
4.2. ZASTOSOWANIE POCISKU DO CELÓW NAZIEMNYCH
Po podaniu z samolotu sygnału "Działanie do celów
naziemnych", w pocisku odłęczony zostanie bezstykowy
nadajnik celu, w wyniku czego część bojowa rozerwie
się po sygnale z nadajnika stykowego po uderzeniu po-
cisku w cel lub o ziemię.
4.3. NIEKIEROWANE ODPALANIE POCISKU
Oprócz odpalania taktycznego pocisków z przechwyce-
niem celu przez TGS, możliwe jest niekierowane odpalanie
bez przechwycenia celu. Pocisk odpala się w tym przy-
padku za pomoc? oddzielnego przycisku, który znajduje
się na samolocie. Sygnały odpalania podawane s? do wy-
rzutni i do pocisku tak samo, jak i podczas odpalania
taktycznego. Oprócz tego do TGS podawany jest sygnał
zakazujęcy podawania sygnału "Włęczenie sterowania",
w wyniku czego układ sterowania działa tylko w zakresie
stabilizacji.
31
4.4. WPROWADZANIE POCISKU W RE30N CELU
I ZNISZCZENIE CELU
Wykorzystanie TGS prowadzi do naprowadzenia pocisku
na ścięcie dyszy silnika celu. Duża manewrowość celu
podczas walki powietrznej noże doprowadzić do istotnego
zwiększenia sylwetki celu w czasie lotu pocisku, co na-
leży uwzględnić przy wyborze charakterystyk ładunku
bojowego. Pełna gotowość ładunku bojowego do 'działań
zostaje osiągnięta z chwilę odległościowego odbezpie-
czenia.
Gdy pocisk znajduje się w odległości 90 - 300 m od
samolotu /radiolokacyjny zapalnik zbliżeniowy podczas
odpaleń szkolno-bojowych zostaje podłączony na odle-
głości 300 - 800 m/ wtedy nadajnik stykowy i radioloka-
cyjny zapalnik zbliżeniowy podłączone zostają do obwodów
bojowych mechanizmu zabezpieczająco-wykonawczego.
Gdy ładunek bojowy osiągnie gotowość i przy dalszym
zbliżeniu pocisku do celu oraz braku bezpośredniego
trafienia cel trafia w strefę czułości radiolokacyjnego
zapalnika zbliżeniowego, to zapalnik podaje przez mecha-
nizm odbezpieczająco-wykonawczy sygnał rozerwania się
części bojowej pocisku.
5. MALOWANIE, -OZNAKOWANIE I OPAKOWANIE
Powierzchnia pocisku R-60 /z wyjątkiem opływu termi-
cznej głowicy samonaprowadzającej, radioprzezroczystych
części anten zapalnika zbliżeniowego, styków zapłonu
silnika, miejsc osadzania węzłów podwieszenia silnika,
urządzenia ścinającego oraz trzonu nadajnika zejścia/
jest pomalowana na biały kolor. Oznakowania, ryski oraz
napisy eksploatacyjne naniesione są czarną lub czerwoną
emalią.
32
Numer pocisku R-60 namalowany jest z obydwóch stron
czarnę emalię.
Pociski dostarczane sę w opakowaniu, które zabezpie-
cza ich przechowywanie i transport. Opakowanie jest
skrzynię ze zdejmowanę pokrywę. W skrzyni znajduję się
łoża do układania i mocowania pocisku. Na pokrywie
opakowania znajduję się łoża odchylane, przeznaczone do
układania pocisku podczas odkons.erwowania.
Na czołowych ściankach skrzyni znajduję się uchwyty,
a do podnoszenia opakowania z pociskiem zamontowane sę
pierścienie do lin.
Opakowanie z zewnętrz pomalowane jest na ciemno-*
szary kolor. Na ćcianach opakowania naniesione sę znaki
i napisy objaśniajęce oraz numer pocisku. Na czołowej
ścianie znajduje się kieszeń na dokumentację towarzy-
częcę. Pocisk pakowany jest w następujęcy sposób:
a/ nałożyć urzędzenia ochronne na stery, destabiliza-
tory, termicznę głowicę samonaprowadzsjęcę, żyrolotki,
nadajnik zejścia, złęcze Szl, ścinanę więzkę przewodów,
styki zapłonu silnika oraz radiolokacyjny zapalnik
zbliżeniowy;
b/ nasmarować węzły podwieszenia pocisku smarem
CIATIM-2C1;
c/ owinęć ostre części pocisku dwiema warstwami pa-
pieru parafinowego i obwięzać szpagatem;
d/ zamocować na korpusie pocisku osuszacz;
e/ nałożyć na pocisk pokrowiec polietylenowy, a nas-
tępnie zawięzać gardziel pokrowca.
Zapakowany pocisk ułożyć na łoża podstawy i przymo-
cować zaciskami. Po włożeniu pocisku do skrzyni opako-
wanie zaplombować.
33
II. UŻYTKOWANIE
6. WIADOMOŚCI OGÓLNE I ZASADY BEZPIECZEŃSTWA
1. Pocisk R-60 dostarczany jest przez dostawcę
w stanie zakonserwowanymt w drewnianej skrzyni, całko-
wicie uzbrojony i gotowy do bojowego użycia.
2. Podczas przeględów oraz w czasie transportu po-
cisku R-60 należy zachować maksymalnę ostrożność, po-
nieważ jest to materiał zagrażajęcy wybuchem i łatwo
zapalajęcy.
3. Zabrania się cięgnięcia, szarpania
i przenoszenia pocisku za scinanę więzkę przewodów pod-
czas jego przeględów i transportu. Podczas pzechowywania
ścinana więzka przewodów powinna być przypięta do po-
cisku i zabezpieczona urzędzeniem ochronnym.
Urzędzenie ochronne należy zakładać w następujęcy
eposób:
a/ swobodnie ułożyć ścinanę,więzkę przewodów ze
złęczea Szl do przodu między sterami przy pocisku
podwieszanym /lub nie podwieszanym/ na pojedynczę wy-
rzutnię /zgodnie z rys. 7.1/. W pociskach podwieszanych
na podwójnę wyrzutnię ścinanę więzkę przewodów ze złę-
czem Szl należy ułożyć zgodnie z rys. 7.2, opuszczajęc
złęcze Szl z lewej lub z prawej strony pocisku w zależ-
ności od konstrukcji podwójnej wyrzutni,
b/ nałożyć na więzkę przewodów urzędzenie ochronne
z tyłu, z góry i przesuwajęc je w przód i w dół, zgrać
34
występy wewnętrzne z oporowymi powierzchniami prowad-
nicy, nie dopuszczając przy tym do przeskoku tylnej
powierzchni osłony urzędzenia ochronnego poza tylnę
powierzchnię prowadnicy;
a
c/ wprowadzić bez użycia siły więzkę przewodów pod
końcówkę urzędzenia ochronnego i zgrać obejmę złęcza
Szl z tylnę powierzchnię urzędzenia ochronnego /rys.
7.3/. Przypięć więzkę przewodów do korpusu pocisku za
pomocę paska, przepuszczajęc go między nadlewem a wspor-
nikiem złęcza.
4. Do prac przy pociskach R-60 dopuszcza się osoby,
które zostały zapoznane z dokumentację ekeploatacyjno-
technicznę, poinstruowane w zakresie zasad bezpie-
czeństwa i zdały w tym zakresie w ustalonej kolejności
egzamin.
5. Podczas wszystkich prac z pociskiem R-60 w maga-
zynach, pomieszczeniach produkcyjnych oraz na pozycjach
startowych należy przestrzegać zasad bezpieczeństwa,
dotyczęcych pracy z pociskami lotniczymi i amunicję.
U w a g a. Zabrania się:
1. Dotykania rękami jednocześnie dwóch styków
zapłonu silnika.
2. Utrzymywania bez potrzeby pocisku ze
zdjętę pokrywę etyków zapłonu silnika.
3. Uderzania po pocisku.
4. Przecierania jednocześnie obydwu styków
zapłonu silnika /w celu uniknięcia za-
płonu silnika od fałszywego sygnału/.
5. Palenia tytoniu i posługiwania się otwar-
tym ogniem w pomieszczeniach magazynu.
6, Przechowywania w pomieszczeniach z po-
ciskami materiałów zagrażajęcych wybuchem
i łatwo zapalajęcych, a także kwasów
i alkalii.
35
)daas
zenia
erzchnia urządz. ochronnego
growodnicu
rządzenia ochronnego na
podczas podwieszania
ę wyrzutnię
Występy oporowe urządzenia
Ochronnego________
or-
ch
ków
en
35
Kierunek rucha podczas
ustawiania urmdzenia
Rys, 7,1 /10/, Zakładani* urządzenia ochronnego na
ścinaną wiązkę przewodów podczas podwieszania
pocisku na pojedynczą wyrzutnię
37
Rys. 7.2 /li/. Zakładanie urzędzenia ochronnego na
ócinanę więzkę przewodów podczas podwieszania
pocisku na podwójnę wyrzutnię
39
Rys. 7,3 /12/. Końcowe położenie urzędzenie ochronnego
oraz przypiętej ścinanej więzki przewodów:
1 - urzędzenie ochronne; 2 - obejma złęcza Szl; 3 - pa-*
sek; 4 - wspornik złęcza Szl; 5 - końcówka urzędzenie
ochronnego
7. PRZYGOTOWANIE, PODWIESZANIE I ZDEJMOWANIE
POCISKU
1, Przed otwarciem skrzyni z pociskiem należy ję
przejrzeć, sprawdzić stan plomb i oznakowania oraz
zdjęć plomby z opakowania.
2. Porównać numer pocisku na opakowaniu i w formu-
larzu.
40
3. Otworzyć zamki mocujące pokrywę opakowanie i zdjęć
pokrywę.
Ustawić na pokrywie odchylane łoża w prostopadłym
położeniu względem płaszczyzny pokrywy i ustalić je za
pomocą ściągaczy.
4. Zdjęć zaciski z pocisku, wyjęć ostrożnie pocisk
z opakowania i ułożyć miejscami oporowymi na łoża po-
krywy węzłami podwieszenia do góry.
U w a g a. Zabrania się układania pocisku
urządzeniami ochronnymi anten na łoża,
5. Rozcięć nożem lub nożyczkami pokrowiec polietyle-
nowy na całej długości. Podnieść pocisk i wyciągnąć
pokrowiec.
6. Zdjęć z pocisku osuszacz.
7. Złożyć pokrowiec polietylenowy i ułożyć go na
podstawie opakowania, włożyć do opakowania wszystkie
zaciski oraz osuszacz. Zdjęć zabezpieczenia ochronne
z następujących części i zespołów:
a/ węzłów podwieszenia;
b/ sterów i destabilizatorów;
c/ żyrolotek;
d/ złęcza Szl pocisku;
e/ anten zapalnika radiolokacyjnego;
f/ nadajnika zejścia pocisku;
g/ opływu TGS oraz ścinanej więzki przewodów.
8. Przejrzeć pocisk i przy występowaniu zanieczysz-
czeń przetrzeć opływ TGS za pomocę waty zmoczonej
w spirytusie.
9. Zakryć opływ TGS kołpakiem ochronnym, nałożyć
urządzenia ochronne na anteny /urządzenia te zdejmowane
są po podwieszeniu pocisku pod samolotem, przed lotem
samolotu/.
10, Ma pocisku nie powinno być śladów korozji oraz
naruszeń powłoki lakierowej. Nie powinno być, szczegól-
nie na części bojowej i silniku, pęknięć i wgnieceń,
a także uszkodzeń mechanicznych węzłów podwieszenia.
41
Na nieprzezroczystych zwierciadłach wklęsło-wypukłych
TGS dopuszczalne sę wtrącenia o nieprawidłowym kształcie
i różnych odcieniach /od koloru żółtego do ciemnego/
o maksymalnym wymiarze do 3 mm.
Jednocześnie dopuszczalne jest zabarwienie zwiercia-
dła wklęsło-wypukłego w różnych odcieniach, w tej licz-
bie i zabarwienie miejscowe o dowolnych wymiarach
i kształcie, w dowolnym miejscu.
W przypadku upadku pocisku podczas eksploatacji lub
transportu nie nadaje się on do dalszej eksploatacji.
11. Usunąć smar z węzłów podwieszenia pocisku za
pomocą ścierki i upewnić się, że nie ma na nich uszko-
dzeń mechanicznych oraz śladów korozji. Nasmarować
węzły podwieszenia świeżym smarem CIATIM-2O1 /niedopusz-
czalne jest dostawanie się smaru na styki zapłonu sil-
nika/.
Smar należy wymieniać po każdym zdjęciu pocisku
z wyrzutni.
Uwagą. Przygotowanie styków zapłonu silnika jest
czynnością odpowiedzialną. Zabrania
się Jednoczesnego przecierania obydwóch
styków zapłonu silnika.
12, Zdjąć urządzenie ochronne ze styków zapłonu sil-
nika, przetrzeć styki za pomocą spirytusu.
13. Założyć urządzenie ochronne na styki zapłonu
silnika /w przyszłości urządzenie ochronne należy zdej-
mować bezpośrednio przed podwieszeniem/.
14. Nałożyć urządzenie ochronne na ścinaną wiązkę
*
przewodów /przed podwieszeniem, złącze Szl ścinanej
wiązki przewodów powinno być oswobodzone od mocowania do
korpusu/ oraz na złącze Szl:
Uwaga. Urządzenie ochronne należy zakładać zgodnie
z punktem 3 rozdziału 6.
15. Podwiesić pocisk pod samolot zgodnie z instrukcją
eksplotacji systemu uzbrojenia R-60 na samolocie. Przed
połączeniem złącza Szl należy zdjąć urządzenie ochronne
ze ścinanej wiązki przewodów oraz złącza Szl pocisku.
42
Po podwieszeniu pocisku wszystkie zdjęte urzędzenia
ochronne włożyć do opakowania.
Przed połączeniem złącza Szl z odpowiednią częścią
na wyrzutni należy przejrzeć wtyk i gniazdo złącza Szl
i upewnić się, że nie są pogięte kołki i odkształcone
gniazda. Zabrania się łączenia złącza
z pogiętymi kołkami lub odkształconymi gniazdami.
Wzajemne ustawienie łączonych części złącza wykony-
wane jest za pomocą pięciu występów klinowych i wpustów,
znajdujących się na połączeniowych średnicach części
korpuśnych pod określonymi kątami. Po połączeniu mecha-
nicznym powierzchni korpusów kołki i gniazda przylegają
do siebie.
W celu połączenia złącze należy wprowadzić połącze-
nia klinowe w zazębienie na połączeniowych średnicach
wtyku i gniazda i połączyć go przez obracanie do oporu
obejmy zamka bagnetowego w kierunku zgodnym z ruchem
wskazówek zegara.
♦
Uwaga. Złącza należy łączyć ostrożnie, nie dopusz-
czając do przekrzywienia łączących części
złącza.
Złącza rozłączać przez obracanie obejmy zamka bagne-
towego w kierunku przeciwnym do kierunku ruchu wskazówek
zegara, aż do całkowitego rozłączenia,
16. Pocisk zdejmować z samolotu zgodnie z instrukcją
eksploatacji systemu uzbrojenia R-60 na samolocie, po
uprzednim założeniu urządzeń ochronnych na następujące
zespoły:
a/ ścinaną wiązkę przewodów i złącze Szl pocisku;
b/ anteny zapalnika radiolokacyjnego;
c/ opływ.
Uwaga. Urządzenie ochronne zakłada się na ścinaną
wiązkę przewodów zgodnie z punktem 3
rozdziału 6.
Zdjęty z samolotu pocisk należy ułożyć miejscami
oporowymi na podstawie skrzynki, przymocować go zaciska-
mi 1 założyć urządzenia ochronne na następujące zespoły:
ł -
. ‘43 A. "
- i
l
a/ stery i destabilizatory;
b/ żyrolotki;
c/ styki zapłonu silnika i węzły podwieszenia;
d/ nadajnik zejścia pocisku.
17. Założyć pokrywę skrzynki,
18. w przypadku niezejścia pocisku podczas Jego uży-
cia należy zdjęć go z samolotu, sprawdzić obwody odpa-
lania samolotu i wyrzutni za pomocę aparatury kontrolno-
pomiarowej zgodnie z instrukcję eksploatacji systemu
uzbrojenia R-60 na samolocie, Jeżeli obwody samolotu
i wyrzutni sę sprawne, to pocisk uważa się za niesprawny,
19. Pociski Jeśli podwieszane sę w celu wykonania
lotów szkolno-bojowych, to gniazdko na przedziale nr 3
pocisku R-60 należy ustawić tak, aby wskazówka na po-
krywie gniazdka była skierowana w kierunku litery U,
W tym celu należy wykonać następujęce czynności:
a/ przerwać lub przecięć taśmę płóciennę /Jeśli taka
Jest/, którę zaklejone Jest gniazdko;
b/ wykręcić wkręt na środku gniazdka;
c/ wyjęć gniazdko i obrócić Je w ten sposób, aby
wskazówka na jego pokrywie była skierowana na literę U;
d/ ustawić gniazdko na swoje miejsce i wkręcić wkręt.
20. Jeżeli pocisk podczas lotu szkolno-bojowego nie
Jest wykorzystywany, należy ustawić gniazdko strzałkę
w kierunku litery B. W tym celu należy wykręcić wkręt
na środku gniazdka, wyjęć gniazdko i obrócić w ten spo-
sób, aby wskazówka na pokrywie gniazdka była skierowana
na literę B, a następnie ustawić gniazdko na swoje
miejsce i wkręcić wkręt.
21. Wykonać wpis do formularza pocisku o przeprowa-
dzeniu odkonserwowania.
22. Przed każdym podwieszeniem pod samolotem pocisków,
które przechowywane sę w stanie odkonserwowanym, należy
przeprowadzić prace zgodnie z punktami 3, 4, 7 - 15.
44
8 (3). RESURS TECHNICZNY
I OKRESY PRZECHOWYWANIA
1. Resurs techniczny pocisku przedstawiony jest
w formularzu NKOOOO FO.
2, Podczas przechowywania pocisków należy wykonać
następujące obsługi okresowe;
a/ sprawdzić stan żelu krzemionkowego osuszacza /po
każdych 6 miesiącach przechowywania na wszystkich po-
ciskach/ :
b/ przegląd zewnętrzny pocisków /przeprowadza się
wyrywkowo przez pierwsze 4 lata, a następnie co 2 lata
przy przechowywaniu w warunkach polowych, a następnie
co rok/.
3. W celu sprawdzenia stanu żelu krzemionkowego
osuszacza należy otworzyć pokrywę z napisem "WSKAŹNIK"
na czołowej ściance opakowania i przejrzeć wskaźnik
wilgotności. Dopuszczalna jest obecność niewielkiej
liczby ziaren, różniących się kolorem od innych, ale nie
zmieniających ogólnego odcienia zabarwienia.
U w a g a. Wymiana żelu krzemionkowego osuszacza wyko-
nywana jest w tym przypadku, kiedy żel
krzemionkowy znajdujący się we wskaźniku
wilgotności ma kolor różowy lub fioletowo-
różowy.
4. W przypadku konieczności wymiany żelu krzemionko-
wego osuszacza, wymianę należy przeprowadzić w następu-
jącej kolejności:
a/ otworzyć tabliczkę z napisem "METRYCZKA" na czo-
łowej ściance pokrywy;
b/ wykręcić z osuszacza wskaźnik wilgotności;
c/ wyjąć przez gardziel osuszacza worki z żelem
k rzem ionkowym;
d/ wymienić żel krzemionkowy w workach;
e/ włożyć worki z żelem krzemionkowym.
Po wymianie żelu krzemionkowego osuszacza należy wy-
mienić żel krzemionkowy we wskaźniku wilgotności i wkrę-
45
cić wskaźnik wilgotności do osuszacza. Czas trwania
wszystkich czynności nie powinien być dłuższy jak 1 h.
Uwaga, Wilgotność żelu krzemionkowego przy jego
wkładaniu nie powinna być większa jak 2%,
co odpowiada stanowi żelu krzemionkowego,
który został przesuszony w czasie 4 h
w temperaturze od 150 do 170°C.
5. Wpisać do formularza wymianę żelu krzemionkowego
osuszacza, zamknąć i oplombować tabliczkę na czołowej
ściance pokrywy.
6, Przejrzeć 1% pocisków z ich ogólnej liczby, ale
nie mniej jak 10 pocisków przechowywanych w jednym
magazynie.
Podczas przeglądu należy sprawdzić s|an pokrowca
polietylenowego, stan powłoki lakierowej i opływu TGS.
Na pocisku nie powinno być śladów korozji, zanieczysz-
czeń, pęknięć, wgnieceń a przegroda silnika powinna być
cała.
Do przeprowadzenia przeglądu należy odkonserwować
pocisk zgodnie z metodykę, przedstawioną w rozdziale 7.
Wykryte zanieczyszczenia należy usunąć za pomocą czystej
szmaty, a zanieczyszczony opływ TGS należy przetrzeć
spirytusem etylowym. Po wykryciu śladów korozji na
choćby jednym z przeglądanych pocisków należy przejrzeć
wszystkie pociski, które są przechowywane w tym samym
magazynie.
7. Przy uszkodzeniu powłoki lakierowej na powierzch-.
niach części wykonanych ze stopów aluminiowych przy
płaszczyźnie nie większej jak 3% dopuszczalne jest
zaprawianie uszkodzonych miejsc w następującej kolej-
ności :
a/ oczyścić uszkodzone odcinki powłoki lakierowej
papierem ściernym nr 1 o ziarnistości 5;
b/ usunąć produkty czyszczenia czystą ścierką baweł-
nianą ;
c/ przetrzeć naprawiane miejsce benzyną B-70 i su-
szyć je około 15 - 20 min;
d/ nanieść farbę podkładową AK-070 za pomocą pędzla;
46
e/ suszyć przez 1 godzinę w temperaturze 18°C lub
przez 3 h w temperaturze 12 - 17°C;
f/ oczyścić farbę podkładową papierem ściernym nr 1
o ziarnistości 5;
g/ nanieść jedną warstwę emalii AS-599 ;
h/ suszyć przez 2,5 h w temperaturze 18°0 lub 5 h
w temperaturze 12 - 17°C;
1/ nanieść jedną warstwę lakieru AS-82;
j/ suszyć przez 2 h w temperaturze 18°C lub 4 h
w temperaturze 12 - 17°C.
Wykazy materiałów stosowanych podczas eksploatacji
pocisku oraz ich zamienniki zagraniczne przedstawiono
w załącznikach Z.1 i Z,2.
8. Przy uszkodzeniu powłoki lakierowej części stalo-
wych na płaszczyźnie nie większej jak 3% naprawę należy
wykonywać w następującej kolejności:
a/ przy uszkodzeniu powłoki lakierowej do warstwy
farby podkładowej naprawa jest taka sama, jak naprawa
części wykonanych ze stopów aluminiowych /oprócz nano-
szenia farby pokładowej AK-070/;
b/ przy uszkodzeniu powłoki lakierowej do czystego
metalu należy oczyścić uszkodzone miejsce papierem
ściernym nr 1 o ziarnistości 5;
c/ usunąć produkty czyszczenia ścierką bawełnianą;
d/ przetrzeć naprawione miejsce benzyną B-7O i suszy
przez 15 - 20 min;
z e/ nanieść farbę pokładową EP-076;
f/ suszyć przez 8 h w temperaturze 12 - 17°C lub 6 h
w temperaturze powyżej 27°C;
g/ nanieść jedną warstwę białej emalii EP-140;
h/ euszyć przez 8 h w temperaturze 12 - 17°C lub 6 h
w temperaturze powyżej 27°C, a następnie wykonać czyn-
ności, jak przy naprawie części ze stopów aluminiowych,
rozpoczynając od naniesienia warstwy emalii AS-599,
Uwag a. Emalię EP-140 oraz farbę podkładową EP-076
należy przygotowywać bezpośrednio przed uży-
47
ciem, V/ celu przygotowania emalii EP-140
należy zmieszać 75 części wagowych tej
emalii oraz 25 części wagowych utwardzacza
nr 2, W celu przygotowania farby podkła-
dowej EP-076 należy zmieszać 75 części
wagowych pasty EP-076 oraz 25 części wago-
wych utwardzacza nr 2. Tak przygotowana
farba podkładowa oraz emalia sę zdatne
do użytku przez okres 2 dni, Wszystkie
prace przy odtwarzaniu uszkodzonych po-
wierzchni pocisku należy wykonywać w tem-
peraturze nie niższej jak 12°C i wilgotnoś-
ci względnej nie wyższej jak 75%.
9. W przypadku niemożliwości usunięcia uszkodzeń
mechanicznych lub śladów korozji decyzje do dalszej
eksploatacji podejmowane sę wspólnie przez przedstawi-
ciela jednostki wojskowej i przedstawiciela dostawcy.
10. Odkonserwowane pociski mogę znajdować się
w swoim opakowaniu, zamocowane na łożach z nałożonymi
urzędzeniami ochronnymi bez pokrowca i osuszacza i wów-
czas należy raz na 6 miesięcy odnawiać smar CIATIM-201
na węzłach podwieszenia,
11. Jeżeli opakowanie z pociskami znajduje się na
wolnym powietrzu, należy je dokładnie okryć brezentem,
12. Jeżeli pocisk znajduje się na wyrzutni samolotu,
należy na pocisk i wyrzutnię razem, nałożyć pokrowiec
i wówczas co 6 miesięcy należy odnawiać smar CIATIM-201
na węzłach podwieszenia.
9 (4). TRANSPORT
9.1 . /4.i./ Wskazówki ogólne
Pociski R-60 w opakowaniu drewnianym przewożone sę
transportem kolejowym, samochodowym, wodnym i powietrz-
nym, Wymiary opakowania - 2444x500x490 mm, masa brutto -
100 kg.
<
48
Opakowanie składa się ze skrzyni i pokrywy. Pocisk
jest sztywno przymocowany na łożach wewnętrz skrzyni,
która przystosowana Jest do załadowania /rozładowania/
za pomocę dźwigu lub ręcznie.
Dopuszczalne jest trensportowanie pocisku w opakowa-
niu transportem kolejowym bez ograniczenia prędkości
na odległość do 12 OOO km. transportem samochodowym po
drogach z twardę, gładkę nawierzchnię z prędkościę
60 km/godz, , a po drogach gruntowych i kamienistych
z prędkościę 40 km/godz., na odległość do 1000 km.
Transportem wodnym i powietrznym pociski mogę być
przewożone bez ograniczeń.
W rejonie lotniska zezwala się przewozić w opakowaniu
bez umocowania na nadwoziu samochodu i wówczas skrzynie
należy ustawiać w jednej warstwie oraz przestrzegać
prędkości, która nie powinna być większa jak 30 km/godz.
9.2 /4.2/, ZASADY BEZPIECZEŃSTWA
Podczas załadowania, transportowania oraz rozładowa-
nia opakowania z pociskami R-60 należy ściśle dostosować
się do napisów ostrzegawczych na skrzyni oraz przestrze-
gać ogólnych zasad bezpieczeństwa. Zab ran ia
się wykorzystywania transportu, którym uprzednio
były przewożone jakiekolwiek chemikalia.
Podczas prowadzenia prac załadunkowo-rozładunkowych
należy przestrzegać następujęcych podstawowych zasad:
a/ niedopuszczalna jest obecność osób postronnych na
płaszczyźnie załadowania /rozładowania/;
b/ załadowanie /rozładowanie/ należy wykonywać
w porze dziennej lub przy odpowiednim oświetleniu
sztucznym;
c/ załadowanie /rozładowanie/ należy wykonywać bez
szarpnięć i uderzeń;
49
d/ ręczne załadowanie /rozładowanie/ należy wykonywać
przy pomocy nie mniej jak czterech ludzi;
e/ wysokość podnoszenia skrzyni nie powinna przewyż-
szać 5 m od poziomu ziemi;
f/ zabrania się załadowania /rozłado-
wania/ przy nieobecności osoby odpowiedzialnej /kierow-
nika prac/.
9.3 /4,3/. PRZEWÓZ TRANSPORTEM KOLĘDOWYM,
SAMOCHODOWYM I POWIETRZNYM
Podczas przewożenia opakowań drewnianych z pociskami
transportem kolejowym należy załadowywać skrzynie
w następujący sposób:
a/ do wagonu dwuosiowego ładuje się 52 skrzynie,
które należy szczelnie umieścić obok siebie w czterech
warstwach i pewnie umocować;
b/ do wagonu czteroosiowego ładuje się 104 skrzynie,
które należy szczelnie rozmieścić obok siebie w czte-
rech warstwach i pewnie umocować,
W nadwoziu samochodu skrzynie układa się w nie więcej
jak trzy warstwy i pewnie mocuje. Samochód powinien być
wyposażony w środki przeciwpożarowe oraz iskrochron na
rurze wydechowej. Skrzynie nie powinny wystawać ponad
burtę samochodu więcej niż o 1/3 swojej wysokości /do-
puszczalne jest powiększenie burty samochodu/.
Podczas transportu powietrznego skrzynie należy
pewnie umocować w kabinie ładunkowej śmigłowca oraz
samolotu.
50
ZAŁĄCZNIKI
Z. 1. WYKAZ MATERIAŁÓW STOSOWANYCH PODCZAS EKSPLOATACJI
Nazwa
Plomba metalowa
Zel krzemionkowy osuszacza
Zel krzemionkowy wskaźnika
Drut do zabezpieczenia K0-0,5-l
Spirytus etylowy
Wata higroskopijna
Tkanina bawełniana
Smar CIATIM-201
Papier ścierny nr 1 o ziarnistości 5
Farba podkładowa AK-070
Emalia EP-140
Benzyna B-70
Emalia AS-599
Lakier AS-82
Farba podkładowa EP-076
Pędzel
Liczba
na 1 pocisk
5 szt.
3 kg
0,05 kg
1 m
0,025 kg
0,025 kg
0,05 kg
0,01 kg
1 szt.
0,05 kg
0,05 kg
0,15 kg
0,05 kg
0,05 kg
0,05 kg
1 szt.
51
Z.2, ZALECENIA DOTYCZĄCE ZAMIANY RADZIECKICH MATERIAŁÓW PĘDNYCH I SMARÓW NA ZACHODNIE
WYKAZ ZMIAN
dokonanych w niniejszym wydawnictwie
Data
Podstawa
zmiany /nr
i data pisma/
Wyłączono
st ronyi
/karty/
Nr Nr
Włączono
strony
/karty/
Nr Nr
Zniszczono
strony
/karty/
Nr Nr
6
• s
m cn
o ®
N
H- Q)
O (0
O
N
(D
<0
I
Podpisy
kier,kanc, wyznaczo-
lub komórki nych osób
ewld.
ro
Ul
w
54
l